Lamok

Tag-ulan na naman kaya maraming lamok. Lalo na siguro sa bahay namin dahil walang kuryente simula mamayang alas dose ayon sa balita. Ano na kayang mangyayari sa Olongapo? Hanggang kelan kaya mawawalan ng kuryente? Hihihihi. Hindi nakakatuwa. Paano magkaklase? Paano magbabangko? Paano maggagala? Paano magmo-mall? Paano manunuod ng sine? Paano magpe-peysbuk?

Buti na lang at may internet sa kinauupuan ko ngayon at kahit paano'y hindi ako nababagot. Nakakainis mag-isip ng mga bagay na mahirap sulusyunan. Parang ayoko na lang isipin. Mas gusto ko pang pansinin ang mga walang kwentang bagay dahil yun ang madali. Hmmm... mabaho na tamad pa?

Sa totoo lang wala na talaga akong maisip isulat kaya kung anu-ano na lang pinaglalalagay ko. Walang nakakaaliw na ginagawa ang utak ko.

Kailangan ko na palang magsulat ng mga utang kong reviews. Hanggang sa muli!

Isda

Uy kumusta, Blog? Matagal din tayong hindi nagkita. Pati yung mga isda sa ibaba ngayon ko na lang napakain. Buti na lang buhay pa sila.

Wala naman talaga akong naisip pang isulat. Nakita ko nga lang 'to sa twitter dahil nilista ko pala 'to dun. Haha! Ang dami ko na namang sinimulang blog. Siguradong mababaon din sila sa limot sa paglaon ng panahon pero keri lang. Haha! Ang saklap!

Bawal nang sumulat ng kahit anong hindi kanais-nais sa blog na ito kaya mag-iisip ako ng kung anumang kanais-nais. Hmmm... errr... ang hirap! Baka tumanda na 'ko sa kakaisip.

Napagtanto ko lang, kahit mabahong bata ako, maarte ako sa kalinisan. Good luck sa 'min bukas. Sana eh matiwasay na lamang makauwi ng bahay at hindi ko kayang magtagal sa lugar na 'yon. Ako na ang maselan pero hindi ko ipagpapalit ang kalusugan ko para lang masabing nakikisama ako. May choice naman kasi. Haha! Depensahan ang sarili!

Ano pa bang nakakaaliw sa mundo? Hmm... natutuwa lang akong nagkakaroon na ako ng pagkakataong kumuha muli ng mga litrato ngayon kaya wala... masaya lang.

Heto na naman ang eksena ng buhay ko bukas. See you!

Google

Tuwing sumusulat ako at hindi ko natatapos, nahihirapan an akong dugtungan ito. Dapat tuwing susulat ako eh yung tuluy-tuloy. Ano na nga?

Sana (repost from another blog)

It's nice to read some blog entries from years ago and realize how normal or abnormal I was before. Here's one post I found interesting.

I'm going to make a list of some small-time and short-term goals just to keep me sane for now since I've been "emotionally unstable" for the past couple of months. Where should I start?

1. Sleep at 11pm and wake up at 4am as often as I can to be able to have a somehow normal sleep cycle that I haven't had for years.

2. Organize things once a week so I don't lose important stuff. I wonder where my 7.5m measuring tape went...

3. As much as possible, return things where they were originally placed so as not to lose a lot of time looking for things that should be there when needed.

4. Eat meals on time to avoid reasons to buy more medicines.

5. Feeding the fish is therapeutic... and it will keep them alive. Do it everyday.

6. Always make a list of things to do so that I don't panic when I remember them in the middle of the night.

7. Never lose that 7.5m measuring tape I just found a couple of minutes ago.

8. Finish a book every month. I still have Bag of Bones, A Series of Unfortunate Events Book 3, 12 (weird that I haven't finished this), Duh?!!, Hellbound Hearts, No Fear Shakespeare: Romeo and Juliet (yeah, strange), any many more.

9. After finishing all the books, buy that interesting Philosophy book in Fully Booked.

10. Explore new design sites for references.

11. Go out with friends every once in a while.

12. Take supplements everyday. It'd be a waste of money if they expire.

13. Never forget to take your meds on time so as not to get woozy in the morning.

14. Defragment PC every week since it will take too long if this will be done everyday.

15. Charge phones even though no one sends a message except for work.

16. Facebook is evil. Keep away from that website.

17. Finish that bottle of brandy so that it won't go to waste. (Is this good?)

18. Throw all unnecessary stuff on your table.

19. Take pleasure in killing ants.

20. Save enough money for that lovely case logic bag. Hahaha!

Muling Ilathala?

I am the lord of the lazy.

If not for the money, then I wouldn't have looked for a job.

I just want to lie around and watch tv all day.

I hate waking up early.

I hate meetings.

I hate taking baths.

I hate washing dishes.

I hate chores.

I hate checking emails.

I hate getting up to get a glass of water.

I hate walking.

I hate talking to people.

I hate taking down notes.

I hate sitting down in front of the pc to do work.

I hate thinking.

I love procrastination.

I want more sleep!

I want to sleep forever!

from Confessions of ME, Kamot Papel

Kape

Grabe. Na-miss ko ang pagsulat dito. Ngayon ko lamang napagtanto na napakadrama na pala ng mabahong bata. Pasensya naman at may pinagdaraanan lamang. Ngayon, wala lang din naman akong maisulat na nakaaliw. Gusto ko lang bumisita. Gusto ko lang tignan kung may nagbago. Parang wala naman. May mga pangyayari lang na hindi nakakatuwa. Marami rin namang bago at maipagdiriwang. Sa totoo lang, ako wala pa rin. Parang wala lang talaga.

Skips

Ang hirap tuloy mag-isip kung ano'ng isusulat ko. Habang ako'y nakasakay ng bus patungong bahay ay napakarami kong naiisip. Sa totoo nga'y sobrang dami sabay-sabay. May mga naaalala ako ngunit sabog-sabog at malabo. Hinihiling ko na lang noong mga panahong iyon na mawalan ako ng malay o kaya'y bigla na lang makatulog. Isa sa mga pinakaayaw ko itong nangyayari sa akin. Nababaliw ako kapag naloloko ang aking focus. Parang pumapasok ako sa isang mundo na lahat ng mga karanasan ko sa buhay kong ito ay isa-isa at madalas ay sabay-sabay na bumubungad sa akin.

Sa ngayon ay nagbibigay ako ng aking mga haka-haka tungkol sa kaligayahan at ang walang katiyakan nito. Maraming palagay tungkol sa paraan ng pagkakamit ng kaligayahan. Sa aking opinyon tulad ng aking sinasabi sa aking kaibigan, ang kaligayahan ay wala na sa mga tunguhin ng mga tao sa panahong ito. Hindi na natin mahahanap ang kaligayahan. Hindi nga natin alam kung ano talaga ang kaligayahan kaya't natural lang din na hindi natin ito makuha.

Masyado nang nabilog ng media ang ating mga utak sa pagpapaniwala sa atin na ang kaligayahan ay isang konsepto na nagpapahayag ng pagiging masaya ngunit kung ganoon lang kasimple 'yon edi ang dami na sanang tunay na maligaya. Ang tanong pa'y paano nga ba magiging maligaya? Ano dapat ang depenisyon ng kaligayahan kung hindi ito simpleng kasiyahan? Isa pang pagpapalagay ay maari namang hindi kalungkutan ang resulta ng kawalan ng kaligayahan. Maaaring mali ang konsepto natin nito kaya't nagkukumahog tayong gawin ang lahat upang makamit ito ngunit naliligaw lamang. Sa kasamaang palad, hindi tayo pinahihintulutan ng siyang may kapangyarihan na paglaruan lamang ang kaligayahan kaya't isang bagay ito na kailangang siliping mabuti at lubusang maintindihan upang tuluyang mabatid ang nararapat upang tumungo sa kaligayahan.


Nalilito na ako kaya't ilalagay ko na lamang ang aking mga kuro-kuro sa aming usapan tungkol sa kaligayahan. Ang una ko yatang gustong ipahiwatig ay sobrang malayo na sa katotohanan ang mga happy ending sa mga kwento. Ang kaligayahan ay isang bagay na hindi na kayang makuha ng kahit sino sa mundong ito.

• ang mga happy ending laging walang kasiguraduhan kaya hindi rin natin masasabing"happy" talaga. maraming maaaring mangyari.
• ngunit kung trahedya ang magiging katapusan ng kwento. sigurado kahit detalyado pa ang mga pangyayari ay masasabi mong yun na talaga yun at wala nang iba pa.
• sa bagay kailangan mo silang gawan ng ideal na happy ending dahil nabubuhay pa rin sila sa gawa-gawang mundong mayroon pang existing na kaligayahan.
• walang kaligayahang mababaw. katuwaan lang siguro yun pero ang kaligayahan ay definite. iisa lang ito at wala na ito sa mundong ating kilnalalagyan.
• ang kaligayahan ay isang karanasan, ultimate at pangmatagalan. hindi ito mahahanap sa isang hamak na nilalang lamang. mali ang patutunguhan ng kaligayahang ibinigay lamang ng isang nilalang dahil maaari itong mawala sa panahong maisip ng nilalang na ito na hindi na ikaw ang kaligayahang kanyang hinahangad.
• sa kaligayahan namang iyong tinutukoy, nararating lamang ito ng mga taong ginamit ang lahat ng maaring paraan upang gawing makabuluhan ang paglalakbay nila rito sa mundo. ang kaligayahang matatanggap mo mula sa ganitong paraan ang siyang hindi mapapantayan. isang malaking pagkakamali kung iisipin ng mga taong makukuha nila ang kaligayahang ito sa madaling paraan gayundin naman kung sila'y magpapakasakit. ang kaligayahang ito'y matatagpuan lamang kung maaabot ng ating pang-unawa ang tunay na layunin ng buhay na ito. isang bagay na hindi kaya ng aking pag-iisip sa mga panahong ito.
• sa aking pananaw, maaaring walang kasulatan o kaya'y mga gawa ng pananampalataya ang makapagtuturo sa atin kung ano o paano marating ang kaligayahan. lahat ay haka-haka lamang kaya nga't walang nakababatid kung ano ang mayroon kapag tayo'y tumawid na sa ibang dimensyon ng buhay. Sa aking paniniwala ay nakatago sa bawa't isa ang paraan at daan tungo sa kaligayahan ngunit mahirap itong saliksikin o kaya nama'y matagal na itong nakahain sa ating mga harapan ngunit mahirap lamang talaga itong makita sa mga panahong ito. walang nakakaalam kung ano ba itong kaligayahang ito kaya't malabo na itong sapitin ng sinuman.
• sa paghanap na iyon ay tila naghahanap tayo ng wala dahil maaaring ang kaligayahan ay isang beses lamang nating mapanghahawakan. ang kaligayahan na ating tinutukoy ay nawala na at lalong mahirap hanapin dahil sa iba't ibang konsepto nitong binigyang buhay ng mga tao. ngunit ang nag-iisang kaligayahan ay nagmimistulang isang misteryo sa atin ngayon at wala nang makaiintindi pa dahil nasakluban na ng kadiliman ang bawat isa sa atin.       
• walang makapagsasabi kung ano ang kaligayahan. sa ngayon, siguro'y dapat gawing malinaw sa ating mga nilalang na ang kaligayahan ay hindi siyang nakapagpapasaya lamang sa atin. hindi nga natin sigurado ang kaligayahan ngunit pihadong mahihirapan nating mahanap natin ito. marapat sigurong simulan nating ihiwalay ang ating mga sarili sa mga bagay na naglalayo sa atin sa ating sarili. sa ating sariling siyang binigyan Niya nang buhay at doon simulan ang paghahanap at pagtatanong kung mayroon pa ba tayong makakamit na kaligayahan. doon tayo'y aasang makahanap ng sagot kung nasa atin ba ang kaligayahan o talagang hindi na ito abot ng ating mga kamay sa mundong ito.