Huwag itong basahin

'Wag mag-aksaya ng panahong magbasa ng kalokohan.

Thursday, December 18, 2008

Mga bagay RAW na hindi alam ng mga lalaki...

...tungkol sa mga babae. Nakita ko lang 'to sa isang forum na aking pinasok. Nakakatawa lang parang ewan kaya akin itong ibabahagi... copy-paste ko na lang ne? Maraming totoo, meron din namang hindi totoo sa lahat pero wala naman yatang masyadong kasinungalingan.

Ang original title ng thread na ito ay 61 things guys don't know about girls kaya lang nag-iipon pa si thread starter kaya 40 pa lang yata 'to. Wala nga akong maisip na kontribusyon eh harharhar! Fortunado nga pala ang pangalan ni thread starter at lalaki pala syang nagnanakaw ng info sa mga babae.

The List


1. girls enjoy playing with their breasts, not for any sexual reason, just for the lulz (captain cadaverous)

2. Girls like it when guys show affection in front of there friends and in public as long as its not perverted (Kironeko)

3. girls can have same fantasies as guys(Kironeko)

4. Girls think they are each unique in there own way and refuse to be called otherwise.

5.Girls show off their bras and panties to other girls to see who has prettier ones (or just to look) (VampireOnyx)

6.Girls say we love foreplay, but when it comes right down to it, we just want you to get on with it.(tsuki_spirit) (may be taken off)

7.Girls like it when a man can hold a conversation with us that has nothing to do with sex(Xx _Renesme_xX)

8.Girls are less homophobic than guys.(Grand Darkness)

9.At any point in time a girl might like you and you may never know.

10.Girls like to share secrets and gossip.(TaituD2)

11.Girls like to be noticed and like joking around, it makes them feel like there important(DIN0KITTY)

12.girls like to be called pretty or like it when u comment on what there wearing. us girls have low self-esteem(DIN0KITTY)

13.Girls enjoy it when you run your fingers through their hair(Tsuki-no-hime16)

14.When we're laying on your chest and we're being quiet... take a hint! Don't ruin the moment we're relishing in by saying something stupid.(katori_yukai)

15.No man hugs! If you're going to hug us *which we love*, use BOTH arms.(katori_yukai)

16.Girls are friends with their crushes.(London-Faerie)

17.Girls like getting presents or flowers for no specific reason(Rabbit-eyes)

18.if you don't like how your girlfriend does something, make suggestions but don't insult her, especially if it involves oral sex.(Neon Nightmares)

19.Girls like it when you pay there way to the movies

20.Girls would rather be called beautiful than hot(.s.a.k.u.i.a.)

21.We like it when you like us for who we are, not what you want us to be.(Riyoku-Sama) 3nodding

22.If the girl has brown eyes, make sure you tell her her eyes are beautiful, brown eyed girls always feel inadequate to girls with blue and green eyes. (Ella the Rapist)

23.Girls want you to be sentimental and actually remember your damn anniversary!(Queen of the Highway)

24.Girls love it when you kiss them in front of all your friends. It shows that the girl has high importance and you aren't ashamed of your love for her.(Queen of the Highway)

25.When a girl PMS, don't go PMSing with her or challenge her in some sort of fake/real PMS battle. x_x Just try to calm her down or something.(Arsenic Sugar)

26.Girls prefer gifts that show thought to gifts that are extremely expensive. In other words, show that you actually know what she likes, not that you have a lot of money.(Summer Storm Dancer)

27.Let us know that we can trust you, and always come to you for help. Most girls only want to gossip but for those who don't; we need someone to talk to other than a girl who will say exactly what you did and have the whole news spread within 5 minutes.(Eliza Rose)

28.Girls ARE competitive! They don't want you to let her win!(chocolatecastleinthesky)

29.Girls like to have stuff done to them, so if they're doing stuff sexually for you, GIVE BACK!(chocolatecastleinthesky)

30.. We all share secrets with our girl friends. If you want to know, ask politely, if we say no, respect that(Eliza Rose)

31.Girls want to know that they can trust you to be loyal(Lina Madori)

32.your girlfriend will have many friends that are guys.
Don't get so butt hurt or jealous over a little hug from them to her.
She's knows who she's dating.
**Unless she's a whore.(xXSeijaku-KageXx) (very true 3nodding )

33.Some girls love to take care of guys, and pamper them in return.(JesuzFreak)

34.Girls can be cold as ice one minute and then wild and frisky the next. It's called mood swings, deal with them(The Enforcer666)

35.Girls can be more like a goddess given the right situation(The Enforcer666)

36.Girls are insecure so please don't talk about that hot girl at the office. The fact that you noticed her and talk about her will only lead to trouble.(dA fUnKy mOnKeY)

37.Girls hate it when you praise or compare us to your ex's it makes us feel inadequate and uncomfortable.(dA fUnKy mOnKeY)

38.When a girl say no it means no. Whineing only makes them angry and makes you look pathetic.(dA fUnKy mOnKeY)

39.When girls say its ok or don't worry about it please read our complex minds because we secretly mean it's not ok and we wish you would worry about it.(dA fUnKy mOnKeY)

40.Girls aren't just going to wait around to be asked on a date. (The heart of reality)

Pelikula, Palabas, Mubis

October 2008 lang namin nadiskubre ang Video City sa Matalino St. kaya naman para kaming nasabik manuod ng mga lumang palabas at buong buwan ay nanunuod lang kami. Lagi lang naman kaming puyat at tanghaling magising sa kanonood hehe! Trips ko lang ilista itong aming mga napanood... inipon namin mga resibo eh hehe! 'Yung iba nakakaaliw, 'yung iba pinulot lang namin dahil sa 4+1. May konting mga comments lang ako, wala kasing oras gumawa ng review eh.

October 12, 2008 22:48

- First Daughter - pwede na sa ganitong genre pero di gaanong maganda (may annoying phony smile pa si Katie Holmes at ganun din daw siya sa ibang movies sabi ni Ate)

- Shutter (Thai Version) - weee para sa 'kin eh mas maganda 'to kaysa sa American version (di ba lagi naman?)

- The Butterfly Effect - weird pero ok naman sa 'kin naaliw naman ako


October 17, 2008 walang oras

- The Butterfly Effect 2 - eengk sobrang pangit

- Supersize Me - kinailangan ko talagang mapanood 'to sobrang galing!

- Oceans Twelve - kasing-ganda pa rin naman ng Oceans Eleven

- Blood and Chocolate - typical vampire story, below average pero mas ok naman sa Twilight yung effects (sorry fans hehe at oo pinanood namin 'yun dahil kay Ate Hids hehe akala nga namin eh di na kami makakalabas ng buhay sa aming pang-ookray)

- Neverwas - nakakatuwa, nakakaaliw, maganda naman ang storya


October 20, 2008 21:48


- It - wtf? <--- eto lang talaga masasabi ko sa palabas na ito

- Death Becomes Her - sobrang paborito ko na t'wing pinapalabas sa HBO dati eh pinanonood ko pa rin

- Edward Scissorhands - sa kasamaang palad ay hindi na namin nagawang mapanood pero sa natatandaan ko eh maganda 'to

- A Series of Unfortunate Events - bago kong paborito sa ganitong genre, sobrang nakakatuwa ang storya

- Raise Your Voice - what the heck? wala kaming mahiram eh may free lang na isa... pangit din 'to mabuti pang nanuod na lang ako ng Lizzie Mcguire


October 25, 2008 21:48


- Spiderwick Chronicles - ok lang, average

- Oceans Thirteen - maganda pa rin kahit pangatlo na siyang movie

- Transporter 2 - ok naman, action

- Talladega Nights - kalokohan pero nagustuhan ko naman

- Keeping Mum - paborito ko 'to sa set ng mga pelikulang 'to hehehe! panoorin 'nyo nakakatuwa!


October 26, 2008 20:40


- Basic Instinct 2 - ok lang din naman, action

- Because I Said So - sobrang walang kwenta


October 28, 2008 22:15


- I Know Who Killed Me - basura (di kasi dapat pumupulot ng mga movie na hindi alam ang storya eh)
- The Stepford Wives - nakatutuwang panoorin, maganda

- Dead Poets Society - ok naman, typical Robin Williams film

- It's a Boy Girl Thing - nakagugulat na maayos ang palabas na ito... hindi kilala ang mga artista pero marunong umarte nakakaaliw

- The Family Stone - ang ewan ng ending


October 30, 2008 15:55


- Shutter (Ame. Ver.) - napanood ko na 'to dati pero mas magandang malinaw... ok lang naman

- Johnny English - ok lang din fan naman ako ni Rowan Atkinson eh pero may mga part na hindi nakakaaliw

- Spiderman 3 - akala ko pangit maganda naman pala, sana lang hindi ko na nakitang nagpilit sumayaw si Peter Parker

- Half Light - may basura na kanina eh... sa bagay magkalevel naman sila sa kawalang kabuluhan


Wednesday, December 17, 2008

Parada ng mga Parol Taong Dalawanlibo't Walo

Walong minuto ng nakatutuwang fireworks. Sulit na rin ang pagpunta sa Lantern Parade. Masyado lang yata akong nag-expect ng sobrang maganda haha! Isandaang taon naman kasi UP, kelan mauulit ang 100 years? Hindi naman siguro makatarungan kung aking sasabihing pangit ang Lantern Parade dahil hindi ko naman nakita lahat ng nagparada. Pero sa aking naabutan syempre wala pa ring tatalo sa CFA na natatanging inaabangan ng lahat. Tulad ng dati wala pa ring kwenta yung sa ibang kolehiyo (pasensya na sa mga naabutan kong colleges pangit talaga eh hehehe). Nakakaaliw rin naman pala yung lantern ng UP Pampanga (syempre papatalo ba sila sa paggawa ng parol). Oooh! Nakatulog ako ng saglit ah! Ngayon-ngayon lang habang ako'y nagtatayp. Wala kasing masakyan pauwi kaya naglakad na lamang kami hanggang KNL. Pero buti na lang talaga at nabawi ng fireworks ang pagkaburyong ko sa ibang mga lantern. Kahit hindi ko nakita yung sa college namin sigurado naman akong pangit yun eh (waah! 'wag nyo kong bugbugin totoo naman eh). Sayang nga lang di ko dala si Tyaki o kaya si Kun-kun pero mas ok namang wala akong camera no Rachel? Wehehe 'wag magalit alam ko namang paborito mo yung lantern ng Babaylan eh. Sayang naman 'yung mga hindi nakapunta... ngunit sa kabilang banda, ok lang din wala namang masyadong pinagbago eh wehehe!

Thursday, December 11, 2008

Konti na Lang

Haay! Nakakalungkot na naman dahil konti na lang eh matatapos na itong masaya kong bakasyon. Pagsapit ng January ay seryoso na akong maghahanap ng trabaho. At oo pag-iipunan ko ang speedlight na sb-600! Haay, haay... bago ako matulog at paggising ko eh yung flash ang naiisip ko. Ganito ba ang inlab? Inlab ako kay SB-600! Hehehe! Tinitignan ko kasi ang mga dati kong mga kinuhanang litrato at unti-unti'y napapangitan na ako sa mga ito lalo na sa may mga flash. Nang makita ko ang SB-600 at SB-400, ako'y agad na nahumaling! Hahaha! External flash! External flash! Hehehe! May mga type na naman nga akong maliliit na digicam ng nikon, kodak canon at pentax... Wooo! Ang saya-saya!

Sa ngayon ay ipagpapatuloy ko muna ang aking pag-aaral ng Adobe Illustrator at kung ano pa man ang matripan kong kalkalin. Corel siguro at AutoCAD muli... puro vectors hahaha! Ayan lang naman ang kinaaadikan ko ngayon bukod sa anime.

Alin-alin ba ang mga pinanuod at pananonood ko ngayong nakaraang buwan? Natapos ko na ang Black Cat, Yamato Nadeshiko Shichihenge, Darker than Black at nanonood ako ngayon ng Hakaba Kitaro. Nakapila pang panonoorin ko eh Ergo Proxy at Ichigo Mashimaro. Waah! Ang dami ko pang gustong panoorin!

Nakakaaliw! Sa ngayon, mula noong laban ni Chiyo, Sakura at Sasori, episodes 86-87 na ang pinakamagandang episode ng shippuuden para sa akin! Hindi na nga lang gaanong exciting dahil alam kong may pangit na nangyayari sa manga. Kakashi!

Malapit na rin ang Pasko at ang pagbalik ng aking mga magulang mula sa bansa ng mga Arabo. Haay! Ang dami pang kailangan gawin!

Thursday, December 4, 2008

Pwede pala akong detective o kaya pulis harharhar!

Click to view my Personality Profile page

About the ISTP
Expert Quotes & Links

"ISTPs have an adventuresome spirit. They are attracted to motorcycles, airplanes, sky diving, surfing, etc. They thrive on action, and are usually fearless. ISTPs are fiercely independent, needing to have the space to make their own decisions about their next step. They do not believe in or follow rules and regulations, as this would prohibit their ability to 'do their own thing'."
- Portrait of an ISTP (The Personality Page)

"Like their fellow SPs, ISTPs are fundamentally Performers, but as Ts their areas of interest tend to be mechanical rather than artistic like those of ISFPs, and unlike most ESPs they do not present an impression of constant activity."
- ISTP Profile (TypeLogic)

"...rather unemotional, does not like attention, more interested in intellectual pursuits..."
- Jung Type Descriptions (similarminds.com)
"At work, ISTPs contribute their realistic and logical way of meeting situational requirements. They can see the easiest and most expedient route to completing a task, and they do not waste their effort on unnecessary things. They often act as trouble shooters, rising to meet the needs of the occasion. Since many ISTPs have a natural bent in technical areas, they may often function as 'walking encyclopedias' of technical information. "
- ISTP - The Realist (Lifexplore)

"...their particular nature is most easily seen in their mastery of tools of any and all kinds... Sometimes Crafters will use their body as a tool."


Musical Intelligence

Multiple Intelligences (Free Test)
People with musical intelligence love music. They appreciate rhythm and composition. They are gifted with the ability to compose, sing and/or play instrument(s). Able to recognize sounds, tones and rhythm, they have a "good ear" for music. They learn best through lectures and often use rhythm and music as a way to memorize things.

Common Characteristics
  • Have good rhythm
  • Can easily memorize songs
  • Notice and enjoy different sounds
  • Often singing, whistling or tapping a song
  • Talented with an instrument or singing
  • Can tell when a note is off-key
  • Often have a song running through their head
  • Have an unquenchable passion for music
Career Matches
  • Musician
  • Singer
  • Conductor
  • Composer
  • Songwriter
  • Music Teacher
  • Music Director
  • Choir Director
  • Record Producer

Naturalist Intelligence

Multiple Intelligences (Free Test)
The Naturalist intelligence has to do with how we relate to our surroundings and where we fit into it. People with Naturalist intelligence have a sensitivity to and appreciation for nature. They are gifted at nurturing and growing things as well as the ability to care for and interact with animals. They can easily distinguish patterns in nature.

Note that this intelligence is the newest added to the theory of Multiple Intelligences and is often criticized as being an interest rather than an intelligence.

Common Characteristics
  • Bothered by pollution
  • Enjoys having pets
  • Likes to learn about nature
  • Enjoys gardening
  • Appreciates scenic places
  • Feels alive when in contact with nature
  • Likes to camp, hike, walk and climb
  • Notices nature above all other things
  • Conscious of changes in weather
Career Matches
  • Conservationist
  • Gardener
  • Farmer
  • Animal Trainer
  • Park Ranger
  • Scientist
  • Botanist
  • Zookeeper
  • Geologist
  • Marine Biologist
  • Ecologist
  • Veterinarian

Intrapersonal Intelligence

Multiple Intelligences (Free Test)
People with intrapersonal intelligence are adept at looking inward and figuring out their own feelings, motivations and goals. They are introspective and seek understanding. They are intuitive and typically introverted. They learn best independently.

Common Characteristics
  • Introverted
  • Prefers working alone
  • Philosophical
  • Self-aware
  • Perfectionistic
  • Often thinks of self-employment
  • Enjoys journaling
  • Intuitive
  • Independent
  • Spends time thinking and reflecting
  • Likes learning about self
Career Matches
  • Psychologist
  • Philosopher
  • Writer
  • Theologian

Sunday, November 23, 2008

100th POST!

Hehe! Wala namang espesyal sa aking pang-isandaang post. Wala nga namang espesyal kung nakasulat na ako ng isandaang walang kwentang bagay. Nakakaaliw lang dahil tuwing ako'y magla-log-on sa aking blogger account, papakitaan na niya ako ng 3-digit number. Ang ewan 'no?

Nabanggit ko na rin yata sa isa 'kong post na matagal ko na talagang hilig itong pagsusulat mula pa noong ako'y maliit pa at magaan pa sa isang kabang bigas. Nasubukan ko na rin nga palang sumulat ng seryoso dahil sumali ako sa aming school paper noong elementary kung saan ako'y sumusulat ng editorial, news at nag-proofread. Isa talaga akong newswriter at editorial writer noon. Pangarap ko lang ang maging feature/s writer noon (hanggang ngayon) pero hindi ako naging matagumpay. Pinakawalan ko na ang aking pangarap sa journalism noong pagtungtong ko ng hayskul dahil sa aking katamaran (hehe). Bukod doon ay isa akong sawaing tao kaya yata kapag sobrang paulit-ulit ko ng ginagawa ang isang bagay eh nagsasawa na rin ako at gusto ko naman ng bago. Pagdating din naman ng hayskul eh medyo sawa-sawa ka rin namang magsulat at gumawa ng mga reaksyon sa kung anu-ano kaya hindi ko naman ito na-miss. Noong college, bukod sa mga GE at thesis ay hindi naman gaanong sumusulat. Pero nakasanayan ko na yata kasing magsayang ng tinta ng bolpen sa mga scratch paper at kung anu-anong bagay na pwedeng sulatan kaya marami-rami pa rin akong mga naisulat na bagay na tungkol lang naman sa aking mga saloobin at opinyon.

Sa mga panahong hindi ako sumusulat ay napupunan naman ito ng mga oras na ako'y nakikihalubilo sa mga produkto ng teknolohiyang aking kinahuhumalingan. Eh noong panahong madiskubre ko ang pagbblog, eto na ang naging gawain ko kapag walang magawa o kaya'y 'pag trip ko lang magkwento sa aking pc. Nitong mga huli ko lamang naalalang lahat pala ng kinukwento ko eh may ibang mga taong nakababasa. Mga taong ikinatutuwa kong hindi nila ako nakikita habang nababasa nila ang mga kalokohang sinusulat ko dahil malamang napagtaasan na nila ako ng kilay. Nakakaaliw lang din pala minsan kapag naaalala kong may mga tao ring nag-aaksaya ng oras na magbasa sa kwento ng mga taong kahit kilala nila'y di naman nila nakikita.

Parang inaantok na yata ako, neks taym na lang uli!

Saturday, November 22, 2008

Ayoko munang lumabas ng bahay!

Kahit na malapit ko nang patayin itong aso ng kapitbahay namin na nakakainis na sa sobra-sobra niyang pag-iyak, eh ayaw ko munang lumabas ng bahay. Grabe kasi talaga kapag malapit na ang Pasko, maraming hindi magandang nangyayari sa mga pampublikong lugar, lalo na sa mga pampublikong sasakyan. Nakakainis na talaga 'yung mga umaabuso na sa panghihingi ng tulong. Madalas nag-aabot sila ng mga sobre, sulat at kung anu-ano na minsan eh parang imbento na lang. Ok lang sana kung manghihingi lang sila ng kusa mong ibibigay pero nakakayamot kapag namimilit na sila at nangungulit. Eh sa kalagayan kong ito na wala pang sariling kinikita eh paano naman magiging magaan sa aking kalooban na bigyan na lamang lahat ng manghingi sa akin? Makasarili nga ako siguro pero nakakainis lang isipin 'yung iba na alam mo namang nanloloko lang talaga at may kakayahan namang kumilos at magtrabaho ang siyang mga malakas manghingi at mabuhay na lamang sa paghingi.

Ayaw ko rin munang lumabas ng bahay dahil ayaw kong gumastos at mausukan sa labas. Lalong ayoko nang mag-mall dahil lahat ng mga tao sa Maynila eh nagkukumpulan sa mga Mall para maglakad-lakad o kaya minsa'y mag-shopping para muli sa Kapaskuhan. Gusto ko munang manahimik at magkulong sa bahay (lumalala na ang aking "sakit"). Syet napupunta na naman 'to sa ayaw kong makakita ng mga tao. Tama na nga! Wala nang saysay 'tong mga pinagsususulat ko. Basta, Meri Krismas na lamang sa inyong lahat! Sana'y palaging makapagsimbang gabi!

Friday, November 21, 2008

Hindi ko kayang mabuhay nang hindi nag-

Ilang araw na rin akong bilang ng bilang ng kung anu-anong bagay. Wala lang siguro akong masyadong trip gawin. Napaisip lang ako kanina kung alin-alin ang limang bagay na hindi ko kayang hindi gawin.

1. Kumuha ng Litrato

Wala man sa pagkakasunud-sunod ng pinakahindi ko kayang hindi gawin, ito'y isa lamang sa mga unang pumasok sa isip ko kanina. Simula noong naipakilala sa akin ang digital camera ay nahilig na akong magkukuha-kuha ng kung anu-anong bagay, lalo na ng mga taong hindi nakatingin. Simula noong college si ate noong siya'y namili ng digicam ay nahumaling na talaga ako rito. Hindi kasi tulad ng dating mga camera, nakikita agad ang ma kuha sa digicam. Mula noon ay mahirap na kaming paghiwalayin ng aking mga camera. Dala ko sila kahit saan hehehe. May pangalan nga pala silang lahat. Yung unang-unang binili ni ate na Logitech na hindi pa gaanong malinaw ay si Odyi. Yung sumunod 'kong Kodak ay si Kamu-chan, Casio ay si Tyaki, at si Nikon ay si Kun-kun. Nakakaaliw lang kumuha ng picture ng mga taong kung anu-ano ang ginawa at kung anu-ano ang expression ng mukha. Nakakaaliw lang dahil mahilig akong kumuha ng picture pero 'di pa rin ako magaling manglitrato hehehe.

2. Kumain ng Masarap

Kailangan pa ba ng pagpapaliwanag nito? Kumain ng masarap. Ibig sabihin mag-enjoy kumain masarap man o hindi gaano.

3. Magsulat at magkwento

Bata pa lamang ako eh mapag-imbento na 'ko ng mga kwentong ikinukwento sa mga kalaro at mga laruan. May pagka-abnormal ako kaya kinukwentuhan ko pati mga laruan ko ok? Nakatutuwa nga noon dahil nakagagawa ako ng kwento agad-agad (impromptu ba hehe) ngayon ang gulo-gulo ko nang magsalita. Mahilig akong magkwento ng nakakatakot (noon), nakakadiri (ngayon), at minsan mga normal na bagay kung hindi 'man kalokohan. Noong elementary naman palagi rin akong nagsusulat at naalala ko pa noong gumawa kami ng "class newspaper" (dahil pinaalala ng aking kaibigang si Carlo na isa sa mga pasimuno rin nito haha) na naglalaman ng mga kalokohan sa classroom. Noong hayskul, kung saan-saan ako sumusulat. Sa desk, tisyu, resibo, at kung saan 'pang pwede nakita kong pwedeng sulatan. Hanggang noong college, natripan ko namang magsulat ng blog at dito naman magkalat ng lagim.

4. Mag-computer

Hindi ko na kayang mawalay kay computer ng matagal dahil sobrang magkarugtong na ang aming circulatory system. Hindi ako makatagal nang walang kinakalkal o nilalaro sa aming computer. Si SuC (susi) kung aming tawagin ang aming pc, si Luma (haha) ang aming lumang P4 at si Taptap ang aking mga karamay sa buhay haha! Natatangi at mabubuting mga kaibigan ng mga anti-social.

5. Manuod ng anime

Isa na namang karamay sa buhay ng isang taong tulad ko ang telebisyon. Bukod sa mga pelikula, NatGeo, Lifestyle, AXN at HBO, hindi ko kayang hindi manood ng anime sa loob ng isang buwan. Kahit sobrang dami ng gawain noong college, isisingit at isisingit ko ang panonood ng anime dahil 'yun na lamang minsan ang natitirang motivation ko sa paggawa ng mga bagay. "Kailangan na 'tong matapos para makanuod na ko ng anime!" 'Yan lagi ang iniisip ko para matapos agad ang mga plates at papers.

Thursday, November 20, 2008

12 Things I DESPISE About You

1. You never keep your promises.
2. You are very sensitive but at the same time insensitive towards others.
3. You are indecisive and fickle.
4. You only remember people when you need something from them.
5. You forget one when you see others.
6. You are easily influenced by others.
7. You never listen to any advice and you hate opinions.
8. You think you're never wrong.
9. You always make up excuses.
10. You think and speak negatively of any help offered to you but always depend on others anyway.
11. You don't appreciate little things people do for you.
12. You yearn for attention too much and give others too little.

How many bytes are you?

Marami akong ginagawa at gusto pang gawin. Muli kong nadiskubre ang aking hilig sa pagbabasa. Akala ko talaga ayoko ng libro pero nung nasimulan ko uli, gusto ko nang basahin lahat ng makita kong librong tayp ko. Masyado lang palang sagabal ang pag-aaral sa pagbabasa noon. Sinimulan kong basahin yung The Girl Who Loved Tom Gordon ni Stephen King noong 1st or 2nd yr college. Ngayon ko lang natuloy at natapos sa aking paglalakad-lakad sa The Block. Ngayon trip kong magbasa ng classics. Tinatapos ko ngayon ang Little Women (ako na lang yata sa mundo ang hindi pa nakakabasa ng mga ganitong aklat). Nakapila pa 'yung Carrie, Bag of Bones at Everything's Eventual (nabasa ko na ang ibang laman) ni Stephen King, Much Ado About Nothing, Romeo and Juliet (na may translation haha! at oo first time ko 'tong babasahin), Mythology, Tom Sawyer, Huck Finn.... at marami pang iba. Twilight? naah... A Series of Unfortunate Events pa babasahin ko pero Twilight? nevermind.

Wala naman akong ginawa o ginagawang bago pero sa palagay ko lang wala na talagang gamot sa pagiging anti-social. Ayoko talagang makipag-ugnayan sa mga tao eh. Susubukan ko lang kung eepekto 'pag inisip kong ang mga tao'y binubuo lamang ng mga bytes. Pwedeng i-alter, compress, DELETE... haay 'wag na lang baka lalo 'pang lumala. Habang tumatagal akong walang nakikitang ibang tao eh lumalala itong aking "sakit." Wala tuloy akong ilalagay na social and emotional skills sa aking resume (haha). Malapit na rin yata akong makumbinsing may aliens dito sa mundo. Actually, may kaibigan kaming "legal alien." Naniniwala naman ako talagang may ibang life form sa ibang solar system na maaaring hindi carbon-based pero... who cares? Mababa lang siguro talaga ang EQ ko kaya hindi ako makatagal makihalubilo sa ibang mga tao.

Friday, November 7, 2008

Krismas Jumping Jack

Haha kagigising lang yata 'nung kapitbahay namin haha! Gusto kong humalakhak ng malakas. Nagpapatugtog kasi sila ng korning Krismas songs na Tinagalog. Tapos ang masaklap eh parang nagjajumping jack yata sila habang nakikinig. Pang-exercise, christmas songs? Pwede...

Para sa aking 95th blogger post ay naisipan kong basahin ang mga 2007 entries ko at ilan lang ang mga ito sa aking paborito harharhar...

Tuesday, August 21, 2007
Nakapandidiri


Kadiri talaga. Ang sakit ng tyan ko sa 141 kahapon at di ko na napigilan. Wee! Pers taym kong jumebs sa CHE weee! I'm so proud wahaha! Ang thesis masaya!


Saturday, March 10, 2007
Masashi Kishimoto


Ikaapat na beses ko nang naghilamos at nagtoothbrush. Gusto ko nang matulog pero ayaw ko pa nakakainis! Sinasayang ko na naman ang oras ko sa walang kapararakang bagay sana tinatapos ko na yung mga paper ko ngayon ano ang tamad kasi eh! Tinotopak na naman ako. Masaya naman ako nitong linggo yay bait kasi ni sir natapos na ang report weee weee weee! Pero malungkot na naman ako kasi praning ako eh. pms siguro to, post menstrual syndrome meron kaya nun hehe. Naalala ko tuloy yung archaeo namin 8 lang kaming nagklase nung friday ang saya tapos nagcheck pa rin ng attendance... nawili magdiscuss si sir kaya umabot hanggang 6:35 yung lec. Halos 7 na ko nakarating sa Philcoa tapos naalala ko ayokong tignan yung maraming tao dun sa bilihan ng pirata. Natatakot ako sa Philcoa 'pag gabi. Pa'no kung may makita akong krimen? Di 'ko sure kung anong gagawin ko... Naisip ko nung minsan sisigaw ako, kriminal, kriminal haha kaya lang masyadong nakakatawa baka walang maniwala. Minsan naman naisip ko kunwari snatcher, itutulak ko pag may malapit ng jeep para masagasaan, wag na lang nga. Nakakatakot pa minsan yung mga nanghihingi ng tulong. Madalas may nanghihingi sa 'kin ng pamasahe 'di 'ko kilala minsan lang talaga nakakatakot kasi Philcoa yun eh. Tapos nung minsan may ale ngang nanghingi ng pamasahe sa 'kin nanakawan raw siya kasi at walang kapera-perang natira. Masyado siyang makwento kaya natakot ako baka inuuto na nya lang ako pero ayus naman. Banas na banas ako nung friday may bigla kasing sumigaw akala mo kung napaano napatingin kami dun sa babae tapos nakita lang pala yung friend nya pasalamat sya di ako bad trip nun kundi binitin ko sya sa overpass hehe oa no! Yay! antok na yata ako totoo na to! Wee sana magising ng maaga para magawa na ang mga gawaing gagawin heh ewan!

Saturday, February 24, 2007
Mello Marshmallow P12.20


Matatapos na naman ang weekend... Nanamnamin ko na lang 'tong masarap na marshmallow para malimutan ko lahat ng galit ko sa mundo wehehe. Ang gago kasi ng mga pahirap sa buhay na hindi naman kailangan eh. Tae talaga ang sama ng ugali nung taeng inimbita naming speaker. Humanda siya tatambangan ko sya sa arki sa march 9. Bading kasi eh ang sarap upakan! Sana pwedeng lumipat ng college pero ganun pa rin yung course! 'Di bale isang taon na lang(sana) na titiisin kong mga pagmumukha ng mga %#^^@@* yan! Hindi ako galit masarap lang talaga ang marshmallow!


Saturday, February 3, 2007
Nesvita


Haha! Nesvita! alam ko na kung bakit ako nagtae! Dahil jan sa expired na Nesvitang nilaklak ko nung ilang mga araw. Nakita ko na kasi eh BEST BEFORE 04/2006 haha katakawan ininom pa rin. Paalala 'wag maging kasing takaw ko at huwag uminom ng lipas na gatas lalo na kung mag-iisang taon na itong expired. Maraming salamat po!

Kwentuhang Pagtae

Kahapon kami'y nagkita-kita ng aking mga kaibigang matagal nang hindi nakita. Kumain kami ng lunch ng alas dos dahil sa aking pagka-late. Nagkukwentuhan kami at maya-maya'y napagdiskitahan ang yogurt shake na aking iniinom. Sa ibang tao raw ay nakakapagdulot ng pagtatae ang yogurt. Bigla namang naitanong ng isang kasama kung nakatae na raw ba kami sa isang pampublikong palikuran. Napaisip naman kami. Ah oo nakajebs na kami minsan sa CHE, CIDL, Mall, at kung saan pa.

Naikwento at naalala ko tuloy na noong ID 141 na nagpaalam pa ko sa aming prof na mag-cr sa main building ng CHE (najejebs na 'ko eh) at tinanong nya kung bakit hindi na lang daw sa cr sa classroom ako gumamit (may sariling cr kasi ang IDS 122A). Sabi ko na lang eh wala kasing tubig 'dun dahil sa ating lipunan ay may pagka-taboo ang pagsasabi sa publiko na "natatae na 'ko" (naalala ko 'pa 'yung friend ko dating nagalit sa 'kin dahil inannounce ko sa klaseng natatae siya para manghingi ng tissue sa kung sinong meron). Pero syempre ang dahilan naman talaga ay kawawa naman lahat ng makakamoy ng aking milagrong ginawa drafting pa naman 'yun. Pagbalik ko ng classroom eh nagtanong itong mga katabi kung saan ako nanggaling at sabi ko nga eh jumebs ako. Nagtawanan naman kami. Pero kung iisipin nga naman eh walang nakakatawa o nakakadiri (oo nakakadiri ang tae) sa akto ng pagtae sapagkat ito'y MAHALAGANG bahagi naman ng ating pang-araw-araw na buhay.

Naalala ko tuloy 'yung kamag-aral ko noong elementary (kawawa naman siya naaalala siya ng lahat ng tao dahil rito) najebs na siya sa upuan dahil nahihiya siyang magbanyo at tumae o kaya'y magsabi kay teacher na natatae siya (naiyak na lang tuloy siya nung natae na siya sa kanyang upuan). Noong elementary kasi eh may pass pa bago ka maka-cr. Pagkatapos tuloy ng pangyayaring iyon eh kapag medyo matagal-tagal nawala 'yung pass paghihinalaan 'yung huling gumamit na tumae sa cr. Eh kung nasanay na ang mga taong hindi ikinahihiya ang pagtae eh di sana wala nang magiging ganitong mga kaso ng pagpipigil tumae at mas malala pang kahihiyan.

Hindi naiisip ng iba na mas nakakadiri ang hindi pag-flush (lalo na pag may tubig at gumaganang flush) kaysa sa pagtakip at pag-iwan na lamang ng jebs sa bowl para wala lang makaamoy na mga ibang nasa cr at problemahin na lamang ito ng susunod na gagamit. Hindi ba nakakainis (lalo na pag gumagana naman ang flush) kapag gagamit ka na ng toilet at may lumulutang na mga bagay sa iihian mo? At kung ang mga tao sana'y hindi nahihiya sa pagtae, eh di hindi rin sila mahihiyang mag-flush o magbuhos ng kanilang mga dumi sa pampublikong mga cr, 'di ba? Wala nang masakit na tiyan, wala 'pang mabahong palikuran! (hehehe may potensyal na maging slogan)

Boy, alis d'yan!

Noong isang araw sa MRT, nabanas ako nang may taong mukhang lalaking nakapila sa area na para sa mga ladies, children and elderly. Obviously, itong si boy ay isang tibo. Nakakainis lang dahil wala namang nakasulat sa karatulang ladies, children, elderly and crossdressing lesbians. Sige sabihin na nating diskriminasyon ang aking sinasabi pero sa tingin ba ng iba 'pag tinawag ko itong si miss tibong crossdresser na lady eh matutuwa siya? Nakakainis pa at nakikipag-unahan silang umupo samantalang kalalaki ng katawan at pa-astig pang lumakad. Gusto ko ngang awayin gago pala kayo eh dun kayo sa ibang sakayan (oo masama ako) at paupuin 'nyo 'yang may mga kasamang bata at mas matatanda. Nakikita niyo bang kasama kayo sa kategorya ng pwedeng sumakay rito? Pwede naman talaga silang sumakay sa bahaging iyon ng tren nakakainis lang kung ako si manong guard na nagbabantay doon sasabihan ko sya "boy 'dun ka bawal 'lalaki' rito." Magrereklamo kasi sila ng gender discrimination tapos 'pag tinrato mo naman sila ng kung anumang gender ang kanilang claim sa mga pagkakataong tulad ng sa MRT eh tatawagin pa ring diskriminasyon. Wala akong galit sa mga 'masasayang' tao pero ewan nakakainis lang talaga sila minsan.

Tuesday, November 4, 2008

Frodo-san, Aishiteru!

Isa na naman ito sa aking kapitbahay chronicles. Eh kasi naman ilang beses na naming inireklamo itong sina kapitbahay kina apartment administrator eh deadma lang naman sila. Akala ba nila'y natutuwa ang kanilang mga kapitbahay na marinig ang paulit-ulit nilang pinanonood na mga palabas. Tuwing nanonood sila eh parang nasa sala nila ako at dinig na dinig ko ang bawat dialogue at eksena sa palabas. Tulad na lang noong adik na adik sila sa 300. Haay naku sawang-sawa ako sa palabas na 'yun dahil sa kanila. Ngayon naman ay ikatlong araw na nilang pinanonood maghapon ang Lord of the Rings. Lagi ko pang naaabutan pag nasa kwarto ako (kung saan pinakarinig ang lahat) ay ang eksena ni Frodo at Sam noong papunta sila kung saan susunugin na 'yung ring. Mala-yaoi ang eksenang ito at ayaw ko nang maalala. Hinihintay ko na lang ngayon kung kailan sila magsasawang manood.

Kwentong Sementeryo

Nakakapagod maglulupasay sa sementeryo. Wehehe noong undas syempre andun kaming lahat sa libingan ng aking lola. Ayun mabuti naman ang kalagayan niya (haha pa'no ko nalaman?). Para na naman akong batang nagkakasat sa damo, putik at linoleum kasama ang aking mga pinsan at mga pamangking sandamakmak. Syempre picture picture na naman. Pinakamarami naming pictures ay ngayong taon haha! Umabot kami ng mahigit limandaang ewang pictures. Gusto ko sanang maglaro ng kandila kaya lang naunahan na 'ko ng mga pamangkin ko. Namiss ko nang maglaro ng kandila dahil 'yun ang kasiyahan namin noong kami pa 'yung mga batang sinasaway ng matatanda. Birthday celebration din pala 'yun ng mga pamangkin kong nagbirthday noong Oct. 31 at Nov.1 haha ayos talagang mga petsa ng kapanganakan. Wala naman ibang gaanong nangyari. Maaga nga kaming nagsiuwi... dati mua 9am hanggang 9pm andun kami... ngayon hanggang 7 lang hehehe.

Teka ba't ko nga ba kinukwento 'to?

Friday, October 31, 2008

Hedban

Kahapon o noong isang araw ko lang nasubukan uling magsuot ng headband. Kanya-kanyang tawag lang yan. May mga tumatawag na hairband, hedban, heyrban, heydban... basta 'yung nilalagay sa ulo na parang bahaghari ang hugis. Ayan, napagtripan ko lang at ayun nga, nagulat ako sa presyo. Grabe noon 10-20 pesos lang presyo nung maayos na mga headband ngayon 80, 150 at mas mataas ang halaga (grade 5 pa kasi yata ako noong huling namili ng headband harharhar!). Wala lang bagay pala sa aking maikling buhok.

Matagal-tagal na rin akong hindi nakasulat dahil maraming ginagawa sa paghahanda para sa Pyestang Patay (at maraming oras ang ginugugol sa pannood ng maraming pelikulang nirerentahan sa Video City). Nakasanayan na kasi sa pamilya ang paghahanda ng pagkain at inumin sa sementeryo, parang mini-reunion. Mula umaga hanggang gabi kami doon, siguro ngayon hanggang 8 o kaya 9. Basta kung kelan magsawa magkwentuhan at magpiktyuran.

Ngayon, magbabasa ako dapat (actually manonood ng slideshow) ng manga ngayon. Hindi na kasi ako makahintay ng kasunod na episode ng Naruto Shippuuden. Nagsimula ako sa Chapter 330 at nasa 354 pa lang ngayon at dahil tamad nga akong mag-download ay pinagtitiyagaan ko na lang ang mga slideshow sa you tube dahil mas mabilis makita pero mas maganda sana yung scans. Hindi ko nga lang matuloy dahil ako'y gagawa ng chicken sandwich para bukas.

Siyam na posts na lang matapos ito ay pang-isandaang blog entry ko na haha! Hindi sa binibilang ko talaga pero wala lang nakita ko kanina na nakasulat na pala ako ng siyamnapung walang kwentang bagay tungkol sa kung anu-anong pangyayari sa aking buhay.

Gagawa na 'ko ng sandwich bago pa mapagalitan!

Friday, October 24, 2008

Puksain si Langgam

Kapag ikaw ay mabuting batang pumapasok sa paaraalan mula noong 6 yrs old ka o mas bata pa, siguradong laging kinukwento ang pabula ni Langgam at Tipaklong. Siyempre alam nating bidang-bida rito si Langgam. Masipag siya, mapag-impok, at marami pang mabubuting katangian ang kanyang taglay. Ngunit sa totoong buhay (haha) malalaman nating isa itong malaking kalokohan.

Galit ako sa mga langgam. Para sa akin, wala silang pinagkaiba sa mga daga, ipis at anay. Lahat sila ay peste at mapanira. Gaano na ba karaming pagkain ang hindi na makain dahil pinutakte ng mga langgam? At gaano na karaming damit ko ang nabutas dahil pinagpyestahan nila? Mapa-pagkain, rubber, styro, plastic, karton, watercolor (oo, paborito nila si Prang) pa man ay walang pinalalampas itong mga langgam na ito. Pati tubig kong maiwan sa mesa ng kahit ilang minuto pa lang, maya-maya'y marami nang lunod na langgam. Okay kaawa-awa nga naman itong si anteater at mga ibang hayop na kumakain ng langgam, pero kawawa rin naman ang mga taong nagtitipid sa mga panahong ito. Haay, ang tanging paraan na nga lamang kaya'y puksain ang mga nilalang na ito? Gaano kaya kalaki ang magiging epekto sa ecosystem at sa food web kung sakaling mawala nga itong mga langgam na ito? (ayoko nang alamin)

Para ring sa ating mga tao ang kasong ito (kaya lang tinatamad na akong magsulat at mamaya'y magiging usapang pulitiko at korapsyon na naman ito). Basta humanda lahat ng langgam na lalapit sa akin... siguradong sila'y maglalaho sa mundo. (di ako pwedeng maging Taoist)

Syempre Episode 81

Kapapanood ko pa lamang ng Shippuuden Episode 81. 'Kala ko madrama na naman eh. Wuhuhu! Mabuti naman at nabawi ng 'konti dito yung kapangitan ng episode 80. Nag-eextract na naman sila ng Bijuu at pinag-uusapan ang plano ng Akatsuki... haay nainis ako sa kanilang mga plano. Siyempre ito ang plano ng lahat ng super villains na sobrang gasgas na... Medyo wala rin palang gaanong kwento sa episode na ito. Nagawa lang naman ni Naruto ang kanyang bagong technique at bumalik na si Sai sa kanyang bading na kasuotan.

At alam ko na pala kung bakit wala ng bagong eps ang D. Gray-man. Masyado na pala kasing malapit ang agwat ng kwento sa manga at sa anime. Hindi ko lang alam kung kelan itutuloy.

Tuesday, October 21, 2008

Late Bloomer (with special translation for Mika)

Tawagin 'nyo na 'kong late bloomer pero sa totoo lang kasi, ngayon 'ko lang napag-isipan at naramdamang lubusan na hindi na ako nag-aaral. Isa na akong ganap na walang trabahong Pilipinong umaasa pa rin sa magulang para mabuhay. Bukod doon, ngayon ko lang naramdamang malungkot pala dahil hindi na kami muling magkikita-kita ng mga taong madalas ko lamang makasalubong sa aking pang-araw-araw na buhay noon. Dati kasi matapos ang graduation, naisip kong haay may board review pa at exam makikita ko pa 'tong mga 'to at magsasawa pa rin akong mag-aral (at mag-PSP sa klase). Pero ngayon kapag natapos na ang oathtaking, maaaring 'yun na ang huling pagkikita namin ng ilan sa aking mga kamag-aral na naging kaibigan ko na rin. Note: nagiging madrama si mabahongbata 'pag sumasapit ang alas dos ng madaling araw.

Dahil siguro sumapit na naman ang oras ng aking kadramahan sa buhay kaya bigla ko itong naisip. Sa dami kasi ng bagay na inaalala bago sa wakas ay nakapagbakasyon na tayo, ngayon ko lang naiisip ang mga bagay na ito. Nakakamiss din pala ang mga nakakainis na araw ng pagdadraft sa pangit na IDS kasama ang magugulo mong kamag-aral na iba't iba ang trip sa buhay. Sa mga panahong ayaw mong magpahiram ng markers dahil sobrang mahal ang mga ito at nang-away ka pa ng iba dahil sa groupwork. Wala, tapos na ang mga iyon, hindi na pwedeng balikan (as if gusto naman nating balikan pero wala lang nakakamiss). Mas marami kasi siguro tayong panahong inilalagi sa paaralan kaysa sa kahit ano pang ibang lugar kaya may ganitong attachment.

Pero ok lang. Sawa na rin naman akong mag-aral. At paglipas ng panahon, sawa na rin akong magtrabaho.

Woohoo! Translation for Mika:

Call me a late bloomer but really, it is only now that I realize that I’m not in school anymore. I am now a full-fledged bum still depending on her parents to live. Also, it is only today that I honestly felt sad that I’m not studying anymore, and I won’t be able to see the people I'm used to being with everyday. After our graduation, I thought to myself I’m still going to meet them during reviews and the boards anyway. I’ll still be cursing study sessions during the review so why bother thinking about missing the studying I was doing before the graduation? It is unfortunate but now that we are about to take our oaths as professionals, I was seriously thinking that it would be the last time that I will be able to be with some of my classmates whom I think I already became friends with. Note: mabahongbata usually becomes highly emotional at 2AM.

My dramatic speech may be due to these rare moments of my emotional mood swings. Anyway, I just came to realize these things since there were a lot of stuff that happened before and this was the only time we were actually able to rest. I never thought I would seriously miss drafting in that disgusting IDS building with all my “well-behaved” classmates (isn’t it SO ironic?). Also, who would even think I’d miss those times I hated lending my super-expensive markers and those times of war over group works? Well, everything’s over now and there’s no such thing as rewind in this life of ours (as if we would want that…). I just find it nice to remember those “happy times” (yeah right!). This (or only “My”) emotional attachment to school may possibly be due to spending more of our time in school than anywhere else.

But its ok, I’m tired of studying anyway. Time will just quickly slip away and for all I know I’m already fed up working.

UPCAT (yadayada)

Gabi na. Hmm umaga na pala... ayon sa aking pc eh dalawampu't walong minuto na matapos ang ala una. At sa haba ng pagtatayp ko nun ay nagpalit na ang oras, 1:29 AM. Bakit ba nagsusulat pa 'ko. Well, trip ko lang lagi naman eh. Katatapos ko lang manood ng "Death Becomes Her" na pinanonood din ni ate bago ako umalis ng bahay. Inirerekomenda ko ang palabas na ito sa lahat ng hindi pa nakapanood. Nakakaaliw sobra.

Naalala ko lang 'yung you tube trailer ng UPCAT ('yung movie). Kung hindi 'nyo pa nakita eh check nyo. Naaliw ako noong pinanonood 'yung trailer kaya naman naintriga akong tignan ang mga comment ng mga tao. Naghahanap ako ng comment mula sa mga taga-ibang planeta. May ilan akong nakita na wala lang naman. Ok na sana dahil mga taga-UP ang mga nagcocomment. May iba natuwa sa movie. Masaklap dahil marami ang nag-comment doon na hindi ko alam kung ano'ng diprensya at pinag-aawayan ang kanilang mga campus. Ang mga ito ang halimbawa at dahilan kung bakit sinasabihan ang mga UP students na mga hambog at mayayabang (na totoo naman). Natural naman na sa campus ang paangasan ng course, pati na rin ng campuses. Pero ano ba naman pati ba setting ng pelikula eh pagtatalunan. Kesyo mas maganda raw sa kung sa Diliman ka nag-eng'g, sa LB mas maganda pa raw, tae raw sa Baguio. Parang what the hell mga tao? Pare-pareho tayong mga taga-UP mahiya naman tayo sa ating mga balat na magkalat sa youtube ng kahihiyan. Pag-awayan ba ang mga courses at campuses. Maraming ganitong mababasa sa peyups.com pero ok lang site naman natin 'yun eh pero kumusta naman ang youtube. Isa nga lamang akong hamak na taga-CHE na nagtapos ng isang kursong hindi kilala sa UP pero kailangan nang matuto ng mga ilang freshies (at ilang not-so-freshies) na hindi lamang titulo ng kayabangan ang pagiging taga-UP. Mag-aral muna kayo at patunayang nararapat kayo sa UP bago magpahangin ok?

Hanggang d'yan na lamang ang lecture ko at nakakabanas na. Woohoo! Matutulog na 'ko! 1:49 AM.

Saturday, October 18, 2008

Ulam ulam!

Kagabi nag-iisip ako ng pwedeng ilutong ulam para sa lunch ngayon. Nakaisip na ko ng beef stew, putsero, nilagang baka, adobo, tinola... pero kakakain lang namin nito nakakasawang mag-ulit hehehe... Kaya ang kinabagsakan ng ulam ko kanina ay pork na binabad sa orange, rosemary, oregano at paminta... Haay, pritong may sauce na lang at wala nang maisip... Pwede na siguro yung lasa kasi kinain naman ni Chibi 'yung share niya sa ulam. Maarte kasi si Chibi hindi siya kumakain ng processed at ng hindi luto ni Mama o Ate. Ayaw nga niya ng spaghetti na binili sa labas, gusto niya eh luto ni mama. Ayaw din niya ng mga lutong ulam na nabibili kung saan... marumi raw. Syempre lalong ayaw na ayaw niya ang dog food at leftovers. Mamaya... magpapasta kaya ako o pork uli? Kakakain lang din namin ng pasta kamakailan na may tomato, basil at sausage na sauce... haaay. Puro pagkain ang naiisip ko ngayon. Sana pag-uwi ni ate may pasalubong siyang Wimpy's pancit mula sa Gapo wahaha! Makakauwi rin akong Gapo 'pag nagkaroon ako ng pamasahe!

Ang Nakakadismayang Episode 80

Natuwa naman akong may nabawas na namang character sa Naruto. Pero bakit kailangang mamatay ang mga Sarutobi? Si Konohamaru na ba ang susunod na mamamatay? Nadismaya ako sa episode 80 dahil puro drama lang. Nakakainis si Asuma dahil may panahon pa siyang mag-yosi bago mamatay... Eh sa haba ng eksenang 'yun eh mukhang pwede pa siyang mabuhay ni Tsunade. At nakakatawa dahil maikli lang yung laban nila ni Hidan (yes naalala ko rin ang pangalan ng Akatsuki member na ito)at ang dali niyang namatay. 'Di ko alam kung ganito rin ba 'yung sa manga (tamad akong magdownload at magbasa) o mas maayos... At sino naman itong nakakapang character? Bagong extra na naman? Nagtipid na naman sila sa episode na ito at napakarami na namang flashback na mga 8 beses na yatang naipakita sa iba pang episodes.

Nga pala may nakakaalam ba kung bakit tumigil na sa ep. 103 ang D. Gray-man? Ilang linggo na 'kong naghihintay ng bago wala pa rin... Haay! Manonood na lang ako ng Niea_7.

Friday, October 17, 2008

Unemployed: Galit (lagi naman eh)

Oh ano? Nasagot ko ba mga tanong 'nyo? Tama unemployed pa rin ako (hindi madaling humanap ng trabaho ok?). At teka hindi ko na ipapaliwanag kung bakit. Pakialam ba ng mga pakialamero. Haha kaya nga ngayon ako'y taghirap.

Ano ba'ng mga activities ng mga unemployed?

1. Kain-tulog
2. Nuod ng TV (woohoo! anime at movies)
3. Mangalkal ng PC
4. Mag-aral ng bagong software
5. Magkalat sa bahay
6. Gumawa ng gawaing-bahay (oo bukas maglilinis din ako...)
7. Magbalak gumawa ng artwork
8. Mag-update ng portfolio at resume
9. Mag-net (tamad magtype)
10. Mag-ingay (magsisigaw, gitara, biyolin)
11. Gawin ang mga pending projects (haay...)

'Yan lang naman sa ngayon. Please lang 'wag nyo na 'kong kulitin kung may trabaho na ko o wala ha! At 'wag nyong problemahin ok. Mga magulang ko nga hindi ako minamadali tapos kayo minamaya't maya 'nyo ang tanong! Magtatrabaho ako kung kelan ako may mahanap at kung kelan ko gusto malinaw? (yes, this is bitterness!)

Mamamatay Tao

Tanginang mga kapitbahay 'yan! Haay nakakabanas talaga 'tong mga nakakainis na kapitbahay namin. (redundant?) Sana tinuloy ko na lang ang pangarap kong maging drug lord, kriminal, mamamatay tao! Mga bwisit sa buhay 'tong mga taong 'to! Kapag may nagpatugtog kasing malakas sa isa sa mga kapitbahay ay mapipikon itong isa at manonood ng TV ng pagkalakas-lakas! Naggagantihan ang mga hayop. Nung gabi nga ng September 30 eh nagpaparty sila at nalaman naming nananadya lang talaga silang mambulabog ng mga tao. Noong kinausap kasi sila'y biglang "ah akala namin ok lang (kasi nag-iingay din naman 'yung iba 'di ba lalo na kayo...)" Maingay kasi itong mga nakatira sa taas na floor ng bahay namin kaya pati kami damay. Pinag-iisipan ko na nga kung paano ko pagpapapatayin 'tong mga kapitbahay na 'to eh. Lalo na yung mga hinayupak na batang maghapon nagngangangawa. Pwede na kaya ang pellet gun?

Haay haay... naha-high blood na naman ako.

Thursday, October 16, 2008

Nakasusuya na, Tama na!

Nakakasawa na talaga ang mga taong kilala ka lamang 'pag gusto nila lalo na kapag akala mo magkakilala na kayo. Yak! Ang gulo! Siguro malapit-lapit ang mga taong ito sa species ng mga parasitikong bulate. Hmm... Tama! Siguro may mga pagkakataon din na ganoon ang dating ng pakikitungo ko sa mga malapit sa akin pero sigurado akong hindi 'yon intensyunal. Wahaha o kaya baka minsan ay totoo nga. Ewan basta ako wala namang sinasadyang kaibiganin lamang ang mga tao sa mga pagkakataong may kailangan ako. Paalala lang, paki-review naman nating lahat kung may nagagawa man tayong ganito kasi pangit eh.

Bukod dito nakakabanas din ang mga taong hindi marunong makaramdam na may mali na silang ginagawa. Ewan ko kung tama ako pero madali ko yatang ma-gets kung may nababanas na sa 'kin (pero oo minsan makapal din ang kalyo ko). Hindi ko na tuloy alam kung manhid lang talaga ang mga tao o nananadya lang (minsan ginagawa 'ko). Pero pinakamalalang nakaharap ko eh 'yung tipong sinasabi mo na ng harapan ang problema eh hindi man lang tinatablan. Bullet-proof vest?

Nakakainis din yung mga taong sinungaling. Sino ba nga naman ang hindi pa nakapagsinungaling ever? Sinungaling ang magsabing 'di pa nakapagsinungaling. Ayos 'di ba? Ang nakakainis sa mga sinungaling eh yung tipong inaaraw-araw hanggang sa magkapatong-patong na si kasinungalingan at sobrang wala nang totoong lumalabas. Pirated na may pangit na subs?

Mas nakakasuklam pa kay sinungaling eh itong si mapagpanggap. Lalo na 'pag tipong matagal mo nang alam ang ligaw ng bituka pero nagpapanggap pa rin para sa ibang tao, siguro para matanggap ng lipunang mapanlibak? Kilala natin 'to. Ilang katawagan ay thermoset, PVC, acrylic, orocan, supot... ano, plastik? Well, kailangan din siguro 'to sa buhay nang manatiling matiwasay ang mundo. Pero pangit pa rin, peke, hindi pangmatagalan. Pwede rin palang ihambing sa veneers. Mababaw lang at di panghabambuhay. Pag kinuha mo ang section iba yung materyales na nasa bungad at ang mga nasa loob ay magkaiba. Bago pa 'man maging construction ang usapan, itutuloy ko na. Nakakasawa 'tong mga taong ito kasi parang lagi ka na lang may pinanonood na bagong palabas na hindi naman natatapos at nagpapalit palagi ng plot. Mahirap maintindihan. Ewan, malabo. (Maligoy at nakalilito ang partikular na talatang ito sapagkat magulo na rin ang utak ko)

Sobrang hindi nakakatuwa 'yung mga mahilig mangako tapos di naman gagawin. 'Yung mga pangakong tipong nakapagbabago ang isang buwan, taon o ng buong panahong nabubuhay ka sa mundo. Malamang maraming beses ko na rin itong nagawa sa maliliit na bagay dulot ng pagkamakakalimutin ko at pagiging schizo. Minsan siguro sinadya ko rin. Pero kapag iniisip ko ang mga pagkakataong may nangako sa akin at hindi tumutupad sa usapan, nakakaimbyerna. Maaaring isang kaso lamang ito ng pagiging sinungaling o kaya'y sadyang nanggagago lamang ang mga gumagawa nito. Nainis na 'ko bigla ngayon nang may maalala ako. Wala na akong masabi.

Naiinis din akong marami sa mga bagay na hindi ko gusto ay nagawa ko na ng isa o mahigit pang beses sa ibang tao. Kaya nga aking pinag-aaralan ngayon kung bakit ako nasusuya sa ibang tao at sa aking sarili. May gagawin ba ko tungkol dito? Who cares?

Saturday, October 11, 2008

Lugaw at Pinakurat

Bagong paboritong kombinasyon ni ate.

Isang mahabang haaaaaaaaaay!
Salamat at nakapasa rin tayo!
Pagkakita ko kanina 'nung resulta ng board exam, syempre masaya ako. Pero hindi ko magawang magtatalon sa tuwa dahil nalulungkot ako para sa mga hindi ko nakita sa listahan. Alam ko kasi 'yung pakiramdam ng ganun dahil matapos pa lamang ang unang araw ng exam ay may ganoong moment na ako.

Ito na ang huling beses kong aalalahanin ang mga nangyari noong design na araw (wow drama) Actually drama talaga. Sa kalagitnaan ng aking pag-eexam ay nagpanic ako at nagpipigil lamang umiyak dahil kung nagpadala ako at nalungkot, hindi ko na matatapos 'yung exam. Mula 1pm yata ay nagpipigil nang umiyak hanggang sa makasakay sa sasakyan nila Rachel ay 'di ko na napigilan. Mula noon hanggang nakauwi sa bahay bago matulog ay nag-iiyak pa ako ng nag-iiyak dahil sa tingin ko talaga hindi maayos 'yung nagawa ko.

Tinanggap ko na noon na sobrang maliit lang yung chance kong pumasa pero tinuloy ko na rin mag-exam sayang ang P1000 plus mga bagay na maraming pinagbibili para sa boards. Sobrang hopeless na ako noon at buti na lang ay mabait ang aking ate at mga kasama sa bahay pati kapwa examinees.

Imbes na yung design ang niniisip ko mula nung lunch pagkatapos kong kumain ng tocino at kanin, naiisip ko lahat ng nagastos para sa boards. Pinangreview, index cards, maraming stuff, kure, kuryente at marami pa. Naisip ko paano na lang pag hindi... sayang. Anong sasabihin ko sa magulang ko? Anong trabaho kukunin ko pagtapos? Seryoso 'yan talaga 'yung iniisip ko buong apat na oras na nagdedesign.

Malungkot pa rin ako 'nung second at third day pero ayun natapos din.

Ngayon nagpapasalamat na lang akong natapos na ito. Bagong problema na naman pero sa susunod na 'yun pagkatapos ng oathtaking.

CONGRATULATIONS SA LAHAT NG INTERIOR DESIGNERS!

Lalo na sa tatlong halimaw kong classmates na si Astrid Sangil, Childy Elamparo at Kazel Ferreras!

Pati pala sa ka-PSP kong si Rachel Razal at katabi namin sa review na katulad naming hindi nakikinig na si Althea Almazar.

At sa lahat Congrats muli!

hmmm... pero lagot tayo sa UP...(harharhar)

Para sa mga Klules... Paano nagdedsayn ang mga Interior Designers?

Ayan gagawin 'ko ito para sa karagdagang kaalaman ng nakararaming medyo kluless sa ginagawa ng mga Interior Designer. Marami kasing nagtataka pa rin ngayon, anong ginagawa nyo sa board exam? (Madali lang daw sabi ni Kluless) Eto magbibigay na lang ako ng halimbawa.

Para lamang itong problem solving kung pamilyar kayo sa terminolohiyang ito na ginagamit din sa math (hindi sinasadyang sarcastic). Siyempre una sa lahat ay may problem kung saan hahanapan mo ng solusyon. Tulad din sa math, hindi lahat ay may iisang solusyon at maaari itong magkaiba-iba ayon sa nagsosolve.

Magbibigay ako ng maikling paliwanag.

1. Siyempre hanapin muna ang given.

Ito ba ay bahay, opisina, paaralan, mall, kainan o kung saan?
Para kanino ba ito?
Para ba ito sa mag-asawa, sa mga doktor, matatanda, may hika o may sakit?
Magkano ba ang ilalaang badyet para sa proyekto?
Saan ba nakatayo ang gusali?
May mga limitasyon bang idinidikta ng namamahala sa lugar o kaya ang ng mga architectural features ng lugar?
Anong mga batas ba ang kailangang sundin para sa uri ng lugar na ididisenyo?

Marami pang ibang mga criteria na dapat pag-aralan ngunit hindi ko na sasabihin dahil sinulat ko nga kanina maikli lang dapat.

2. Ayon sa given ay bumuo ng konseptong nararapat para rito.

Ang konseptong aking tinutukoy ay siyang magdidikta ng kabuuang hitsura ng space na iyong idedesign. Hindi ko na ipaliliwanag ngunit mahalaga ito.

3. Pag-aralan ang plano.

Oo, syempre ito ay kung may plano ka nang hawak. Kung wala pa eh ikaw pa rin ang magsusukat. Pero kung tipong exam naman ang ibibigay eh malamang meron na nito.

Anong mga spaces ang kailangan?
Para sa ilang tao?
May mga espesyal bang pangangailangan ang mga gagamit?

Para sa paggawa ng floor plan, anong materyales ang gagamitin? Anong pattern?

Marami pa...

Syempre gagawa ka ng bubble diagram na akin na ring nakasanayan... At pag-iisipan kung aling mga furniture at anong mga sukat nito ang kakasya sa space na may tama pa ring mga daanan at traffic paths. (madaling sabihin ngunit mahirap gawin)

Anong klaseng partitions ang gagamitin mo kung wala pa? Gagamit ka nga ba ng partitions o mas mabuting open plan na lang?

4. Kung nanghihingi ng mga power layout, switching layout at reflected ceiling plan...

Power Layout - Layout ng mga saksakan ng kuryente... (outlets para sa mga timawa)at pati ng telepono, lan at kung anu-ano pa

Switching Layout - Saan nakalagay ang mga switch ng ilaw at kung alin ang mga ilaw na kinokontrol nito. Ito ba ay 3-way, 4-way...

Reflected Ceiling Plan - Layout ng mga ilaw sa kisame at disenyo nito. May dropped ceiling ba? Cove lighting? Suspended ceiling? Coffered ceiling? Anong klaseng materyales gawa ang mga ito? Anong klaseng ilaw ang gagamitin at anong wattage at kulay? Anong klaseng lighting fixture ito nakalagay at kung may diffuser ba o wala...

Ang lahat ng ito sa nakabase sa plano at layout ng furniture na ginawa. (kaya hindi ito magagawa hanggang di ka pa tapos sa floor plan)

5. Kung nanghihingi ng elevations at section...

Sa elevation pinakikita kung anong mga bagay ang built-in sa iyong pader. Dito rin makikita ang mga sukat at taas ayon sa pangangailangan ng gagamit. Counter heights halimbawa o kaya ay taas ng switch mula sa sahig.

Sa section naman ipinakikita kung paano mo i-coconstruct ng aktwal ang iyong kaaibang wall features. May detailed section at sectional elevation na sobrang magkaiba ngunit di ko na ipaliliwanag pa. Nandito rin ang sandamakmak na specifications kung saan nakalagay kung alin ang mga materyales, joints, connections ar sukat ng kung anu-anong mga bagay.

6. Furniture Schedule

Mula sa concept mo, malamang ay may nakatakda ka nang style at kung anumang hitsura ang gusto mong makita.

Idodrowing mo ang bawat piraso ng muwebles na inilagay mo sa plano. Kung ilan... depende sa hinihingi o sa kinakailangan. Sa ilalim ng larawan ng furniture ay kailangang nakasaad kung anong uri at pangalan, ilang piraso, anong sukat at kung anong materyales ang ginagamit.

7. Material at Color Board

Dito nakalagay kung anong color scheme at halimbawa ng aktwal na materyales na gagamitin sa proyekto. Syempre ang mga ito ay nakabase sa iyong konsepto na kanina ko pa sinasabi.

8. Perspective

Ito ay para kay kluless. Hindi lang para sa kanya kundi sa lahat ng nangangailangang makaintindi ng kabuuan ng iyong disenyo. Ito ay uri ng pagguhit na nalalapit sa hitsura ng isang larawan. Ipinakikita rito sa anyong 3D kung anong ang hitsura ng iyong disenyo na sinusunod ang ginawa mong plano, ceiling plan, color scheme at materyales.

Marami pang detalyeng hindi ko na isasama. Pero hayan naipaliwanag ko na rin ng maikli kung paano nagdedesign ang mga Interior Designers na pinag-aaralan ng mga Interior Design students.

Sa mga nagtatanong, mahabang storya talaga 'to kaya huwag mag-abang ng maikling sagot 'pag nagtanong kayo. Bukod dyan ay marami pang pinag-aaralan ang mga Designers upang makabuo ng isang epektibo ang magandang disenyo. Kailangan alam mo rin ang mga period styles, bagong styles at elements na tulad nito upang mabigyang solusyon kung anumang problema ang inihaharap sa isang interior.

Mukha sigurong madali para kay kluless pero... bahala kayo try nyo lang isang beses baka madali nga talaga.

Friday, October 10, 2008

Ligaw na Damong Dagat

Haay... nagpipilit isalin ang salitang seaweed! Wala pa 'kong ibang ginagawa sa buhay ngayon kundi manood ng telebisyon at mga piniratang mga bagay. Kaninang umaga hindi ako mapakali at bumili ng dyaryo sa Philcoa sa pag-aakalang makikita ko ang aking hinahanap ngunit wala naman... Kalimutan na nating kinuwento ko 'yon... Basta kanina naglalaro kami ni Johann habang kumakain ng aking kinaaadikang seaweeds na bigay nila Ate Hids. Naglakad-lakad kami sa SM ni ate... nalimutan ko'ng tignan 'yung gusto kong lalagyan ni Kun-Kun. Habang umiinom ako ng strawberry shake na nakalagay sa isang matangkad na baso ang naalala ko ang aking mga kaibigang kasama sa chaikoffi. Sabog ako ngayon pero masaya ako dahil bumaba na ang grado ng aking mata mula sa dati nitong gradong nasa apatnaraan. Ito'y nasa dalawandaan at pitumpu't lima na lamang, yahoo! Unang beses itong mangyari dahil madalas ay lumalabo lang nang lumalabo ang mga mata ko... Salamat po sa paglinaw kaunti ng aking paningin... Pagpasensyahan sana ang kaguluhan ng post na ito.

Saturday, September 27, 2008

Akatsuki

Weee! Dalawang linggo kong inabangan itong episode 76-77 ng Naruto! Nakatutuwa naman noong napanood ko ito kanina! Wooo! Exciting na uli ang mga pangyayari! Malapit nang ipakita 'yung technique nung dalawang akatsuki members na si kakuzu at yung partner niyang 'di ko maalala ang pangalan! Wehehe! Nakakaaliw at ipapakita na rin muli sina Shikamaru at Asuma in action. Si Naruto, well nag-aaral siya ng bagong technique at wala namang gaanong bago dun hehehe.

Sa D. Gray-man naman natapos na rin ang pagka-lame ni Lenalee sa episode 102 harharhar! Gusto ko nang mapanood yung mga kasunod kung papangit uli yung kwento. Ang idol kong si Crowley ay wala pa rin sa kwento ngayon at nananatiling unconcious (haha). At excited na akong panoorin ang kadodownload kong XXXHolic Kei! Woohoo!

'Yan lang naman ang kaadikan ko sa anime.

Friday, September 26, 2008

Pakyu-t!

Buti na lang at antok na antok na ako kagabi dahil malapit na akong dalawin ng depresyon. Mabuti na lamang at nakatulog na ako agad matapos ang aking huling text. Ang daming mga bagay na nasa isip ko ngayon buti na lang at may naitutulong itong kaadikan ko sa anime. Sumaya naman ang umaga ko dahil sa 1-hr special ng Naruto na dinadownload ko ngayon. Naiisip ko rin naman madalas, paano kung hindi ako makapasa sa board exam na sabi nga ng ibang mga tao "sus, madali lang yan" (pakyu!). Naiisip ko lang din na pag-aaksaya lang iyon ng oras para mag-aral na hindi ko rin naman alam kung may patutunguhan pa. Ok lang naman 'yung inspirational talk kahapon na "semi sermon" kasi totoo naman pigsasabi nila. Medyo nakabababa lang talaga ng self-esteem yung ibang bagay na nabanggit. Sana sa totoong boards ay makapasa na kami... Woohoo!

Friday, September 19, 2008

Summer Song

Masyado pa ngang maaga para sa summer pero di naman ako gumawa ng kantang yan eh... (whatever!) Masaya ako ngayon sa di maipaliwanag na dahilan. Dahil kaya sa bagong single ni YUI na Summer Song? Ewan! Kahit na marami pa akong kailangan mabasa para sa board exam na kailangan ko nang i-cram dahil sa dami ng oras na aking pinalagpas ay masaya pa rin ako. Ewan ko rin kung kailan ako uli makapagoonline. ('Pag may bagong episode siguro ng shippuuden?) Pero sa ngayon ay iiwan ko muna ang aking pag-bblog na wala naman talagang kapararakan. Wuhuhu! Sana makapasa ang lahat ng mga mag-tetake ng board exam ng ID!

Processed Brain?

Ilang linggo na ring puro tungkol sa board exam ang aking isinusulat dito. Ngayon pag-usapan naman natin ang pagkain. Ano nga bang babaunin natin sa board exam? Wehehe tungkol pa rin pala sa board exam. Pero kahit na usapang pagkain ito. Ako, napili kong magbaon ng processed food. Bakit? Una, madali itong kainin. Pangalawa, marami itong betsin. At ang panghuli at pinakamagandang dahilan ay hindi ito maganda sa kalusugan. Medyo malabo yata yung huli parang wala lang akong maisip ne? Sa unang araw ay kakain ako ng paborito kong processed food na maraming salitre, tocino. Sa susunod na araw naman ay nuggets para mapuno ng harina ang aking utak. Sa huling arawa ay nakalatang hamon para makalawang.

BUMILI KA NG SAMPAGUITA KUNDI SASAMPALIN KITA!

Haay! Mga tao nga naman... Kanina sa SM nang kami'y pauwi mula sa pamimili ng mga kailangan sa bahay, may nakasalubong kaming nagbebenta ng sampaguita. Noong una umiling na 'ko kasi wala na talaga 'kong pera kahit bente... pinambili ko na ng gamit para sa board. Dumukot naman ako sa aking bulsa at sa kasamaang palad wala talagang mahihita sa akin. Nakita naman nitong si ate ang nangungulit na bata. Binili na rin niya yung sampaguita. Maya-maya ay may lumapit uling babae na kasama nitong si batang nagbenta na sa 'ming nauna. Pinipilit niyang bilhin din namin. Siyempre sabi namin sa iba naman siya magbenta at binili naman na namin yung mga hawak nung kasama niya. Nangulit pa rin 'tong si babae at ayaw umalis. Paulit-ulit ding sumagot ang ate ko na sa iba ka na lang magbenta. Nayamot itong si ateng sampaguita at lumayas ng may binubulong-bulong pa (may sinasabi yatang 'para bente lang' o kaya ay 'para makauwi na nga lang' ng medyo iritable) Eh siyempre sumagot naman itong si ate na, "sabi ko kasi sa 'yo ibenta mo sa iba eh." At aba itong mataray na nagbebenta ng bulaklak eh sumagot, "oo na! oo na! tama na!" Kung tinotopak ako eh pinatulan ko siguro siya. Aba eh kapalmuks din naman at siya pa ang galit at pikon.

DEFINE 'MAPANLAMANG'

Nasa pila pa rin kami ng taxi at maya-maya'y may dumating na nga. Isinakay na namin ang mga pinamili at pumasok sa taxi. Noong makaandar na kami ng konti eh sabi nitong si manong, "Dagdagan nyo na lang ng bente ha." Di kami sumagot dahil obyusli hindi tama 'yon at hindi nararapat. Nahalata nya yatang ayaw namin. Hindi na rin kami bumaba at umangal (na kadalasa'y aming ginagawa) dahil gabi na at pagod na kami. Nagkuwento ngayon itong si manong tungkol sa naunang gustong magpahatid sa kanya. Namili raw ng malaking tv at washing machine at nagpapahatid sa Novaliches. Kwento-kwento naman siya na napakakuripot daw nitong mga sasakay dahil ayaw magdagdag. May nalalaman pa siyang ninety percent daw ng mga sumasakay ng taxi ay kuripot. Nangangati na yung dila kong sumagot, "Oo nga ho eh at 99% ng mga taxi drayber eh nanggugulang ng mga pasahero." Habang iniisip ko 'yon eh bigla niyang sinabi, "Ganyan talaga ang mga tao basta lang makalamang eh manlalamang talaga ng iba." "Parang kayo ho no?" gusto kong sabihin. Haay nanggigigil na 'kong sagutin yung mga kalokohang sinasabi niya. Ang masama pa nito napakabilis nung metro niya tapos may dagdag pang hiningi.

Alam nyo po ba manong na kayo'y nanlalamang ng kapwa? Lahat ng mga nagtatrabaho ay nagbabayad ng tax at kayo nakukuha nyo ng buo yung pera nyo bukod sa boundary ng walang bawas. Magkano 600 minimun kada araw? Eh yung mga nagtatrabaho lang na kailangan lang talagang sumakay ng taxi dahil maraming dala o kung ano pa man buti kung umaabot ng 600 ang kita nila kada araw. Mas mareklamo pa kayo, aba di lang kayo ang naaapektuhan ng pagtaas ng gasolina. Haay nakakapagngitngit talaga.

Wednesday, September 17, 2008

Si Mortise at Si Tenon

Wow may bago akong gustong gawan ng kwento. Gawin ko kayang manga 'tong si Mortise at Tenon.. Ano kayang pangalan nila sa Hapon..?

Kukwentuhan muna kita ng nangyari sa araw na ito. Nagising ako ng maaga kanina nang mag-alarm ang aking cellphone. Ginising ko si ate para magluto ng almusal. Haha! Masamang bata! Pinagmasdan ko ang aking sarili sa salamin. Wala akong makita dahil sa dami ng mutang namuo sa paligid ng aking mata. Humiga-higa ako sa sofa at nang mahimasmasan ay naligo na. Natapos ang maikling paliligo at ako'y nagbihis na. Kumain na kami ng agahan at ng gelatin ni ate (na tayp din ni Chibi). Nagmadali akong lumabas ng bahay na makita ko ang oras. Nagtungo ako sa sakayan ng traysikel at nagpahatid sa sakayan ng UP Ikot.

Makalipas ang ilang minuto'y nakasakay na rin ako sa dyip bitbit ang mga basurang kailangan ko para sa mock board. Ay! baka magtampo sila sa akin... hindi pala sila basura... ang aking mga kayamanan hahaha! Matapos ang maikling paglalakbay ay nakarating din ako sa daan patungo sa liblib na IDS 122A kung saan ginaganap ang taunang Mock Board Exam.

Dumating ang exam at ang lahat ay naging seryoso (haha parang may mali!). Nakaaaliw ang ibang mga tanong at nakababaliw naman ang iba. Ang isang minuto'y parang tumagal ng isa't kalahating minuto... (ermm...huh?) At ako'y magfa-fast forward. Natapos ang exam nang hindi ko nalalaman ang totoong sukat ng isang krib. Tulad ng madalas na nangyayari nanghula na naman ako.

Natapos na nga ang exam at ako'y nagmadaling pumunta sa simbahan sa pag-aakalang may misa ng alas singko. 'Yun pala wala. Kumain na lamang ako sa SC ng sizzling liempo na hindi naman nagsi-sizzle. Nakakabanas pa dahil wala RAW silang kutsara't tinidor. Makalipas ang tila isang oras ng paghihintay sa kutsara't tinidor ay may dumating na aleng may dalang plastik. Kumuha itong si isang ate ng tissue mula sa bitbit na plastik nitong si ale. Nag-init ng ulo ng makita kong naroon lamang pala sa isang sulok ang kutsara't tinidor na itinago ng walanghiyang ate. Binalot niya ito ng tissue bago ibinigay sa akin. Gusto kong idikit ang mukha niya sa maitim na platong nasa harap ko. Haay! Gutom na gutom pa naman ako. Sana hindi na kami muling magtagpo ng landas at hindi ko alam kung anong gagawin ko sa kanya pag nagkaganoon.

Paglabas ko ng kainan noong ako'y naglalakad na palabas ng SC, may nakakayamot na manong na kumakanta-kanta sa gitna at nangangarap yatang madiskober ng kung sinong makaraan. Nagpapaka-raker-raker siya doon sa gitna ng mga makinang nagsasayang nga papel. Matapos akong mabwisit at makakain, nagtungo na ako sa simbahan. Aliw na aliw akong naglakad habang iniisip na may kalokohan na naman akong isusulat ngayon. Pumasok ako sa simbahan at hinintay ang aking ate. Habang naroon ay nagmasid ako sa aking paligid. nakita ko ang mga painting ni Vicente Manansala. Naisip ko agad.. ooh Cubism. Siya nga rin pala 'yung First Filipino...err whatever. Di ko maalala. Dumating rin anf aking ate at nagsimula na rin ang misa. Nakinig ako at nagtaka sa kakaibang accent 'nung pari. Para siyang si Rex Navarrete na Pilipinong-Pilipino ang hitsura pero kakaibang magsalita.

Natapos ang misa at kami'y nag-abang ng Philcoa na dyip. Nakaalis na lahat ng nag-aabang (bukod sa amin) at wala pa ring dumating na dyip. napagkasunduan naming sumakay na lamang ng taksey. Bitbit ang aking mga kayamana'y naupo ako sa taksi at natuwang makakauwi na rin sa wakas.

'Yan ang kwento ng aking nakagugutom na paglalakbay. Harharhar! Nasaan si Mortise at Tenon?

Monday, September 15, 2008

Nakakapagpabagabag

Totoo! Nabagabag nga ako sa aking mga nakita. Magkahalong pagkayamot, pagkasuklam at pagkamuhi ang aking naramdaman ng makita ko ang bidyo. Ang bidyong nasa blog ni Rachel. Hayop na yan! 'Yun agad ang pumasok sa aking isipan.

Hahaha! Rach san mo ba nakuha 'yan Indian na ewan na 'yan? Sumakit ang ulo ko at nadagdag ako sa mga biktima niyang bidyong 'yan. Bakit kailanagang sumayaw ni Superman at Spiderwoman? Haay ayoko nang isipin.

Kagabi habang ako'y nahihilo at nanonood ng TV, kumain ako ng ice cream. Maya-maya naramdaman kong ito'y umaakyat sa sa aking lalamunan. Hanggang sa...toot... Kala ko nagsuka na 'ko ng dugo. Haha kulay pula kasi ang aking isinuka ng maraming beses. Bakit pula , aming pinagnilayan. Kumain ako 'nung umaga ng corned beef, nung tanghali ng corned beef, nung gabi ng corned beef na tira ko nung tanghali, at uminom ako ng maraming-maraming strawberry juice. Ah, kaya pala pula... nawala na rin ang aking pagkabagabag.

Saturday, September 13, 2008

Didisturnilyadurin kita!

Yaaaaaataaaaaaa! Wehehe ngaun ko na lang uli naisip sumulat dito... Naaliw kasi ako masyado sa death note na binigay sa 'kin ng ate ko kaya doon na lamang ako sumusulat ng blog. Wehehe! Ano bang nangyari sa mahabang panohon na hindi ako nagsulat? Isa-isahin natin:

1. Naggala-gala kung saan-saan.
2. Maraming beses bumakay sa nakakaaliw na ride sa Star City na nakabitin ang paa.
3. Pumasok sa review center.
4. Naggala uli ng marami.
5. Inihatid ang nanay sa airport.
6. Nagpanggap na nagrereview.
7. Totoong nagreview.
8. Nanood ng mga pelikula at anime.
9. Namili ng markers at ibang bagay na mahalaga para sa board exam.
10. Nagkakanta kagabi hanggang madaling araw bilang ganti sa mga hinayupak na kapitbahay na isinusumpa ko.
10.1. (10 lang kasi dapat) Nagrereview at nag-bblog.

'Yan lang naman ang natatandaan ko... Ngayon tatapusin ko na 'to para mainstall ko na yung bagong real player... Sa uulitin!

Saturday, June 21, 2008

Nakalulungkot

Nalulumbay ako sa nalalapit na pagtatapos ng aking masayang bakasyon. Hindi ko pa nga nagagawa lahat ng gusto ko matatapos na agad. Nalulungkot ako dahil wala akong pera. Nalulungkot ako dahil hindi na ako marunong sumulat. Nalulungkot ako dahil lagi akong puyat. Nalulungkot ako dahil malapit na akong magtrabaho. Nalulungkot ako dahil magrereview ako para sa board exam. Nalulungkot ako dahil kailangan kong kumuha ng exam. Nalulungkot ako dahil hindi pa ako tumatae mula kanina. Nalulungkot ako dahil kailangan kong gumising ng maaga bukas. Nalulungkot ako dahil sira na naman ang violin ko. Nalulungkot ako dahil hindi ako makapagdrawing. Nalulungkot ako dahil bumabagyo. Nalulungkot ako dahil inaantok na ako. Nalulungkot ako dahil magulo ang buhok ko. Nalulungkot ako dahil may butas ang damit ko. Nalulungkot ako dahil makalat sa kinauupuan ko. Nalulungkot ako.

Thursday, June 5, 2008

Ang Magwiwi ay 'di Biro

Takot akong magpa-drug test (adik kasi ako). Bukod dito, mahirap kasing umihi. Nagpa-renew kasi ako ng lisensya kanina at nagbayad pa 'ko ng dagdag dahil matagal na itong expired. Nakakabanas nga kasi may wiwi test pa eh hindi nga ako mahilig umihi. Pinakamadalas ko na eh 3 beses sa isang araw na pagwiwi. Ilalarawan ko pa ba kung paano ako umihi, anong kulay at temperatura ng wiwi? 'Wag na masyadong kadiri. Ayun nababanas lang ako dahil 'dun. Buti na lang tatlong taon pang muli bago ako kumuha ng panibagong lisensya.

Binisita ko ang animewallpapers.com kanina at bago na ito! Waah! Wala na 'yung submissions ko wehehe... Harharhar gagawa na lang ako ng bago. Hehe ang dami kong gustong gawin ngayon kaya nagtataka ako kung paano nararamdaman ng mga tao ang pagkaburyong sa bahay. Ang dami-daming maaaring gawin! Marami pa 'kong software na pag-aaralan, dami pang 3d na gagawin, anime na panonoorin, audiobooks na pakikinggan, manga na babasahin, mga bagay na ida-download, blog na isusulat, games na lalaruin, forum members na aawayin, pagkaing kakainin, mga bagay na iguguhit at napakarami pang kalokohan sa buhay.

Tuesday, June 3, 2008

Ismaylis!

Nauna ba ang terminong smileys kaysa sa emoticons? Naisip ba nung nagpangalan ng smileys na hindi naman lahat sila ay nakangiti at tinawag na lang emoticons o ito ba'y kabaligtaran? Bakit nga ba napakalaki ng epekto ng mga bilog na ito sa ating buhay? Halimbawa na lang may kausap ka internet at sinabihan ka niyang...

Gago ka =)
Gago ka ;p
Gago ka =S
Gago ka =(
Gago ka :@
Gago ka B)

eh iba't iba ang magiging reaksyon mo?

Alam naman natin siguro ang sagot ngunit hindi na lang natin binibigyan ng pansin. Ngunit ayos lang 'yun dahil wala namang mabuting idudulot ang pag-iisip nito. 'Wag 'nyo kong pagpaliwanagan ng mga teorya at kung anu-ano pa ng mga simbolo at salita. Nais ko lang magsulat.

Monday, June 2, 2008

Don't you think that's stupid? Why don't you just die already?

Haha! Gagong mga bata sa gaia gustong magpakamatay. Mga bata talaga sa ibang bansa (oo racist ako) lalo na sa bansang 'Kano at Hapon walang ibang magawa kundi magbalak magpakamatay hindi naman tinutuloy. 'Pag nagsabi naman kayong magpapakamatay kayo ituloy nyo please lang!

Walang koneksyon pero eto pa isang thread "Poor people do not want your old clothes!!"

May nagsabing isa "We've personally send tons of stuff to a family in a third world country, in the foster child project, and seen them use and wear it." ---> Sigurado ka lang ah... malamang ginawa na nilang basahan yung mga 'yun.

Nakakainis 'yung ibang mga tao sa ibang bansa na padala ng padala ng mga sirang bagay sa Pilipinas. Hindi lang mga damit syempre pati mga sirang tv, radio, mga sasakyan... Haler! Dumarami lang kaya ang kalat dito. Hindi namamalimos sa mga sirang gamit ang mga tao rito sa Pilipinas no! Ibang isyu ang ukay-ukay at iba rin ang basura.

Haha wala na naman akong magawa sa buhay kaya kung anu-ano na namang sinusulat ko harharhar!

Sawa na

Syet sawang-sawa na 'ko dito sa hate letter na 'to noon pa yatang hayskul ako eh pinapasa na ito sa email. Eh hula ko lang mga Pilipino rin gumawa nito eh. Wala sigurong magawa sa buhay kay naisip niya kung paano lalaitin ang sarili. Hindi niya natutunan sa paaralan na karamihan ng mga Arabong bansa ay kasama sa Asya. 'Kala yata niya mga singit lang ang Asians harharhar! Tsk tsk tsk... racist ng sariling race... pwede ba yun? Kung totoo man 'to tanga rin yung pangalawang sumulat at nakiayon siyang walang siyang identity bilang Pilipino. Haay hay hay...

Subject: HATE LETTER

This is a very disturbing open E-mail letter &nbsp;to all
Filipinos around the world; specially here in North America !, from a man who has
the power To reach million of people. (he's a radio talk host)

Please read on.......... ....

This is an open letter email by Art Bell, a radio talk show host in Nevada (more info in the email itself). Here is yet another person who has taken advantage of his power and privilege to use hateful words and racial stereotypes that breed further ignorance and intolerance in our society.

Art Bell is a talk radio host who has two shows that he broadcasts from his home in Nevada , that is rebroadcast by 400 stations across the country.

He's written 2 books. He lived in Okinawa , Japan for some years and had a radio program on the English station here. And, though it's hard to believe after reading the following letter from him, he actually has been to the Philippines (he's traveled fairly extensively around the world).

This letter is so degrading, I think it's really important that everybody read this and not attack him, but respond to him in a civilized manner because otherwise his thoughts will be reaffirmed. Understand that not everyone has a viewpoint like we do, and that this is an opinion of someone who hopefully can be changed only by civil actions.

Filipinos... ..*make me puke* (Art Bell)

As we've all come to notice, in the past few decades, Filipinos have begun to infest the United States like some sort of disease. Their extensive involvement in the U.S. Armed Forces is proof of the trashy kind of qualities all Filipinos tend to exhibit on a regular basis. You can see this clearly by studying the attitudes and cultural Icons of most Filipino Americans.

Origins of Pinoys/Pinays:

Are they really Asian? Well we've come to accept the fact the Filipinos come from a part of the world known as South East Asia . But the term ' Asia ' is used in the wrong way. You may notice that contemporary Filipino Americans try very hard to associate ate themselves with groups that we know as Asian. I cannot count the number of times I have seen a ' Third World ' Filipino try to connect themselves to the Chinese or Japanese people. There is no connection and here's why. The Philippines is a Third World country. Nothing respectable has EVER been created by Filipino people during our entire human history. Young Filipino men in America have become
obsessed with 'import racing'. They have an enormously perverted affection for Japanese cars. It's a common phenomenon. In their minds, these Filipinos somehow believe that they are Asian and that it somehow connects them to Japanese people and Japanese cars. They often take credit for the ingenuity of Japanese people and say how it's an 'Asian thing'. This term...'Asian thing' derived directly from African American slang 'blackthang' . 'It's a black thang.' 'It's an Asian thang.' You can see the connection. It's even funnier that, in Japan , Filipinos are heavily discriminated against. The only Filipinos that can live successfully in Japan are the Filipino prostitutes. But that's the case for most Filipino people no matter where they live in the world. Now we've come down to this fact...and it is a fact.

Nothing in Filipino Culture can be seen as Asian. They have no architectural, artistic, or cultural influence which is in ANY way, Asian. Thinking of the great countries in Asia such as Japan, Korea , and China there is no way you can possibly connect the Philippine Islands. This assault by Filipino Americans to connect themselves with the great peoples of North East Asia is foul and disgusting. Try visiting a young Filipino's web site too. You'll see something called the 'Asian IRC Ring'. It has to do with the chatrooms. The most horrible thing about this is that these TRASHY people are trying to associate themselves with Asia again!! People
in Asia don't act like, this at all. What we are seeing here is the natural Filipino in it's element with full access to technology and this is how they act! You will consistently see this behavior over and over again.

Another interesting thing is that these 'third world' people also frequent RC chatrooms such as #Chinese # Japan and #Asian. They must believe that they are some how related racially or culturally to North Asians. But it's completely WRONG! There might have &nbsp;been some distant contact With China and even less with Japan during World War II, butthese people are actually more closely related to African Americans and Mexican Americans.

Do the parents of these young Filipinos know what's going on? Would they accept this? I believe that they would and do. This is the natural 'Trash' element in Filipinos manifesting itself. Nothing good has ever come from Philippines and I don't believe anything good ever will.

Recognizing your Roots (A Message to Filipinos)

Please recognize your ROOTS! You come from the Third World ! You country is a disgusting and filthy place. Most people there live in poverty! Your culture has MUCH MORE SPANISH influence than chinese, and absolutely no JAPANESE influence whatsoever. People in Japan and China , do not act like you. They do not constantly talk about sex and they have a MUCH HIGHER level of RESPECT for each other. There
is NO WAY that you can connect yourself to Asia other than location. Your culture and technological advancement does not even come CLOSE to What Chinese, people have done in the past and what Japanese and Korean people are doing now! Everything you do is distinctly filipino. You cannot take credit for Japanese cars, video games, or
Hentai! It's not an 'asian thing' it's, an 'American thing'. You have no concept of culture...no concept of asian ideas or asian philosophy! Can you demonstrate how you use Confucianism or Taoism in you everyday life?? You can't. And you will NEVER be able to. I understand that you are trying to create an identity for yourselves as young people... but it is NOT related to Asia .

Your Identity is Filipino. That's all you are. Just Filipino.
Think about what that means....

Sincerely,
Art

I find this funny, he is right in some ways where we, as Filipinos dont actually have an 'Identity'. I think this is due to the confusion of our mixed races from Hispanic, Chinese, American and Malay origins. I see it in malls, imagine young generations wearing ski caps and ski goggles in a tropical country, baggy low rise pants like that of African Americans living in th e Bronx of New York, not to mention endless whitening products being sold at department stores and drug stores. But his ignorance also blinds him from the other truth. That while we may glorify Anime shows and Japanese Internet gaming, he is not aware that a nameless Filipino may be responsible for some technical aspects of some Japanese software. He is not aware of our contribution to the the society in general .Technological advancements that may have aided post war navigations and landing on the moon. That the antibiotic Erythromycin was discovered by Dr. Abelardo Aguilar from Iloilo creating the brand 'Ilosone'. Thomas Edison may have discovered the electric light bulb and the fluorescent lighting was thought up by Nikola Tesla. But the fluorescent lamp we use today was invented by Agapito Flores (a Cebuano named Benigno Flores of Bantayan
Island , according to the Philippine Daily inquirer), a Filipino scientist. Americans helped then-Philippine leader Ramon Magsaysay to develop it for worldwide commerce.

That the personal physician of former U.S. Pres. Bill Clinton is Eleanor 'Connie' Concepcion Mariano, a Filipina doctor who was the youngest captain in the US Navy. A Filipino writer Jose Rizal could read and write at age 2, and grew up to speak more than 20 languages, including Latin,Greek, German, French and Chinese. Or that a Filipino genius was responsible for the near hiatus in the PENTAGON and White HOuse nearly infiltrating their closely guarded secrets with the 'ILOVEYOU' bug. Nuisance maybe, but still one heck of a 'beautiful mind'...not to be underestimated. The list goes on and on, but who cares right? Certainly not Mr. Art Bell...Boy, I'm not surprised. Perhaps Art Bell does not know that although we consider ourselves ASIAN because we are strategically located in the Southeast asian region of which our nearest neighbors are Malays, ASIA does not mean only Chinese and Japanese race of people. Then maybe it is his connotation that 'Asia' meant only our economically successful, paler brothers and he considers Malays such as Thais, Malaysians, Indonesians, and ourselves as a ' Third World ' race. Then it is 'his' ignobility
that would make a civilized person of whatever race puke. Imagine literally connecting Chinese, Koreans and Japanese to the Philippine Islands which is archipelagos away from the countries he has mentioned. I also wonder where he got the impression that we aspire to be Japanese(??? ) Hispanics maybe but not the Japanese. But even Hispanics today do not mind sharing their 'surnames' to their Asian brothers who they have colonized for 3 centuries.

Another sad reality that although most Filipinos working overseas are domestic helpers and prostitutes, who does he think educates the toddlers of Hong Kong, Singapore, Taiwan and Tokyo? Parents of these countries rarely have time spent with their children, leaving them to their Filipino nannies. And with regards to prostitution. Filipinos are not the only ones working as one. I HARDLY SEE FILIPINOS STARRING IN PORN MOVIES. THERE MIGHT BE A FEW FILIPINOS WE HAVEN'T SEEN , BUT MOST ARE FROM MR. ART BELL'S RACE.

He also mentioned that we have no concept of culture..no concept of asian ideas or asian philosophy. How can we demonstrate Confucianism or Taoism in a Christian nation? IS HE INFORMED THAT THE PHILIPPINES IS THE ONLY PREDOMINANTLY CHRISTIAN/CATHOLIC NATION IN ASIA ?! YOU HAVE TO USE COMMON SENSE IN A LOT OF THINGS
SOMETIMES...

We do not need to create an identity for ourselves. We are who we are. Our identity stems from the anonymity we live in this world. How we contribute silent ly towards the progress of the world and not just one country. Although the Filipino blood may be tainted with malice, corruption, poverty and prostitution, it is not a perfect race... But so are the others. Maybe Mr. Art Bell needs to think about this. WE MAY NOT BE PERFECT MR. BELL BUT AT LEAST WE STILL HAVE VALUES. FOR ONE THING WE DONT PUT OUR AGING PARENTS IN NURSING HOMES BECAUSE 'THEY'RE SIMPLY OLD AND WORTHLESS'. WE DONT HAVE AS MUCH NUMBERS OF SINGLE MOTHERS WHO GET PREGNANT IN THEIR VERY EARLY TEENS AND EVENTUALLY BECOME PARASITES OF THE GOVERNMENT FOR YEARS AND YEARS. YES...WE CAME TO YOUR COUNTRY TO WORK, TO EARN DECENT MONEY (HALF OF WHICH BY THE WAY GOES TO TAXES BECAUSE THERE'S SO MANY SOCIAL PARASITES FROM YOUR RACE).AND BY THE WAY, MOST EDUCATED PEOPLE THAT I WORK WITH DONT COME FROM YOUR RACE... THEY'RE ACTUALLY IMMIGRANTS TOO. AND THOSE EDUCATED ONES DO NOT ACT LIKE YOU DO, PERHAPS BECAUSE THEY'VE REALLY BEEN WELL EDUCATED..AFTER ALL THAT'S SAID... WHO IS THE IGNORANT ONCE AGAIN?! -

So, be proud, you are a Filipino,... and not like Mr. Art Bell. Please do send this to as many person as you can until it reaches him.

Sunday, June 1, 2008

Bledo Childuren

Wehehe! Spiral naman ang tinitira ko ngayon. Nakakatawa kasi parang Detective Conan na HunterX na ewan yung story pero hindi gaanong maayos yung pagkakagawa nung kwento. Maganda naman yung drawing. Parang me kahawig si Vash ng Trigun 'dun at syempre meron na namang character na may mahabang puting buhok. Medyo may hawig yung mga hairstyle nila sa characters ng Yami no Matsuei.

Si Narumi Ayumu yung bida na nagpapanggap na Shinichi Kudo (hehehe). Nakakainis yung sa mga unang episodes kasi pinakilala siya na studyanteng walang pakialam sa mundo tapos nakikialam na lang siya sa mga murder cases nung mga sumunod. Basta parang hindi gaanong napag-isipan kung paano siya isisingit sa kwento nung Blade Children na ewan ko pa kung ano. May paborito pa siyang linya "the melody of theory will play the notes of truth" hahahahaha! Episode 6 pa lang yata ako pero tatapusin ko na ring panoorin. Excited na ko mapanood 2ng Shippuuden na Movie kada-download ko lang kagabi! Weee!

Pagmumuni-muni ng isang bata

Huwag ninyong basahin kung walang interes sa mga bagay na nauukol sa pananampalataya.

Naaalala ko noong isang klase ko dati, may tinatalakay kami tungkol sa iba't ibang pook-dasalan at mga simbahan. Nabanas ako dun sa prof namin dahil may comment siya na parang "ah talaga ganyan pala sa simbahan ninyo, sa Catholic church kasi eh passive yung mga tao kaya walang kaso kung ganito ang setup." Katoliko rin siya (nagkakasabay kami magsimba eh) kaya ako nabanas kasi malamang kaya niya nasabi 'yun eh hindi kasi siya nakikisali sa misa. Minsan noong nakita ko siya sa simbahan napatunayan ko ngang isa siya sa mga tulog na tao sa simbahan. Hindi literal na tulog pero yung tipo ngang hindi nakikisali sa mga dasal at awit. Nabanggit ko ito sapagkat alam ko namang may katotohanan nga na maraming hindi aktibo sa misa.

Naisip ko nga lang eh maihahambing ko siya sa isang batang sumasabak sa mga kilos protesta na wala namang naiintindihan sa sinasabi nila at wala namang ginagawa. Nagrereklamo lang. Marami kasing mga Katoliko ang lumilipat sa mga protestanteng simbahan dahil nga nakukulangan daw sila sa lingguhang misa. Paano naman kasi, pupunta ka na nga lang sa misa matutulog ka pa at hindi sasali sa mga dasal. Malamang ganyan din ang kanilang pananampalataya kaya madali silang naiimpluwensyahan at nagbabago ng pananaw.

Totoo naman at napansin ko nga rin na kapag ikaw mismo ang nagsimulang aktibong nakikisali sa misa, maiimpluwensiyahan mo 'yung katabi mong makisali rin. Eh tulad nga nung prof ko, siya mismo hindi aktibo sa misa kaya malamang mahihiya o tatamarin din 'yung mga katabi niya kung pareho sila ng pananaw sa pagsisimba. Nasubukan ko na 'yan at epektibo talaga. Kapag kumakanta ka at sumasagot sa mga dasal sa misa, gagaya rin 'yung katabi mo.

Kanina yung homily ay tungkol sa "authentic faith." Paano ba natin maipapakita ang tunay na pananampalataya? Kailangan nating laging pagsamahin ang pagsamba at paggawa ng mabuti. Sa mga salita nga ni father "faith + good works" palagi. Kung puro pananampalataya lamang sa pamamaraan ng pagsamba ang paiiralin, kulang dahil lalabas na puro pagpapanggap lang ang pananampalataya. Kung puro mabuting gawa naman na walang pananampalataya, nagiging makasarili ang tao. Mabuting gawa sa iba para sa lamang sariling satisfaction ang nangyayari. Nararapat na ang lahat ng ginagawa nating mabuti ay iaalay natin sa Diyos upang makamit natin ang pananampalatayang walang pagkukunwari.

Sa mga katulad kong Katoliko na nagdadalawang-isip sa kanilang paniniwala. Pag-isipan nyo muna kung ano nang nagawa mo para sa iyong simbahan. Ano ba ang nagawa o hindi nagawa ng iyong simbahan sa iyo at naghahanap ka na kaagad sa iba? Ano pa bang hindi mo alam sa iyong pananampalataya? Pag-isipan mo at magsaliksik ka siguradong makikita mo rin ito sa kasalukuyan mong simbahan. Kung wala pa talaga, humingi ka ng tulong sa mga opisyal ng iyong simbahan. Sumali ka sa mga grupo at organisasyon sa simbahan mo na makatutulong sa iyo.

Hindi lamang ang simbahang Katoliko ang tinutukoy ko rito. Maging ang ibang simbahan at pananampalataya. Huwag kayong padadala agad sa kung anong nakita mong bago. Tignan mo ang simbahan at pananampalataya mo ngayon siguradong mahahanap mo ang makikita mo nang hindi ka tumitingin sa iba.

Saturday, May 31, 2008

Walang spoilers

Naghihintay na lang ako ng episode 62 ng shippuuden ngayon. 'Di ko pa nacheck kung me subs na ngayon... Wehehe! Ang saya-saya! Sa mga nanonood ng Naruto na di pa nakakapanood ng shippuuden panoorin nyo masaya! Bading pa rin sa Naruto at Sasuke bwisit! At sa season na ito ay isinali na rin nila sa kabadingan si Gaara haaay kaawa-awa naman. Hindi ko inaasahan pero ang paborito kong fight scene sa ngayon eh yung kay Sakura, Chiyo at Sasori! Wahaha hindi na nga gaanong lame si Sakura ngayon nakakaaliw. Nakakainis pa rin lang yung kabadingan ni Naruto haay... Ok sana yung bagong character na idinagdag nila kaya lang bakit siya naka-hanging blouse? Hindi na siguro sila makaisip ng costume wehehe. Aus sana yung character niya pwede kaya nilang ibahin yung drawing ng damit? Harharhar! Mas gusto ko pa ngayon yung mga kwento sa missions nila kesa 'dun sa main story ni Naruto at Sasuke ('di ko naman talaga nagustuhan 'yun eh) Ang kyut nung Kyubi!

Wednesday, May 28, 2008

Since you left me it's been raining...

Haha! Haha! Hahahaha! Nakakatawa naman si Bon Jovi nalilimutan yung lyrics ng kanta niya! Karirinig ko lang nitong live version niya ng Always. Sa tingin ko naman hindi sadya kasi wala namang espesyal kung baligtarin niya yung lyrics, nagkamali lang yata talaga. Dapat kasi diba "it's been raining since you left me..." muharharhar! Me narinig na 'kong iba niyang live na iniba niya yung tono ng Always pero eto nakakatawa talaga wehehehe! Parang Spongecola, yung live din nila inulit niya yung dalawang lines ng unang verse sa pangalawa hahaha hindi alam yung sariling kanta!